Afscheid van mijn schat
Nee, géén kleenex, géén bloemen en zeker géén Mieke Telkamp met 'Waarheen, waarom, waartoe en waarvoor...' Dit afscheid is coolzakelijk. En toch een tikkeltje pijnlijk.
Een jaar of vier geleden kwam de heer Frans H. uit Weert eens in mijn garage neuzen. Had van dochterlief, die vlakbij op de Boslaan woont, vernomen dat ik nogal wat frutsels en prutsels had en wie weet zat er iets voor hem bij. Ik had juist mijn muntenalbum bij de hand met daarin de toonbare lading met de detector opgepiepte geldstukken. Frans viel van de ene verbazing in de andere bij het zien van mijn schat en vooral trof het hem dat de hele bups keurig was voorzien van determinatie, datum en vindplaats. Vrijwel al mijn vondsten waren gedaan in wat ik noem Groot Gooi, in totaal enkele honderden stuks. Duiten, centen, zilveren dubbeltjes, kwartjes, zilveren rijders, vijfstuiverstukken, oordjes, buitenlandse stukken, te veel om op te noemen. De heer V. was onder de indruk van de grote verscheidenheid uit zo'n klein gebied en beschouwde mijn verzameling als 'historisch geografisch' van enig belang. Hij wilde het kopen om het voor het nageslacht te behouden. En dat gaat nu dan ook gebeuren. Met een extraatje erbij. Hij gaat mijn collectie cadeau doen aan een vriend uit Blaricum die het onder zijn hoede zal houden. Dus al die muntstukken blijven in de buurt en dat vind ik juist zo prettig. En ikzelf mag dan mijn gouden rijder uit 1752 en mijn zilveren middeleeuwse 1/3 ruiter groot uit 1290 voor mezelf houden. Voor later als mijn kleindochtertje Juliette groot is.