Van Ramshorst: 'Ik voel mij een bevoorrecht mens'
BUSSUM - Altijd zichtbaar in Bussum. Wandelend met haar hondje, een rondje op de fiets, vrolijk kwebbelend door het leven. Maar ook actief met ingewikkelde dossiers zoals jeugdbeleid en verkeer. Van oud-omroepster en docent Nederlands tot wethouder. Het is een roemruchte carrière te noemen, waar nu met haar pensioen en de vorming van de gemeente Gooise Meren een eind aan komt. Een korte terugblik.
Waar kijk je trots op terug?
"Ik heb heel veel tijd gestopt in de transitie jeugdzorg. Erg ingewikkeld, maar het is gelukt en ik denk dat er een goede structuur staat. Ik weet nog dat ik 5 jaar geleden dacht: wat een brei van clubjes en stuurgroepen die over jeugd gaan. Ik vond dat lastig en dacht toen al: is het niet beter om het op één hoop te gooien. Dat is eigenlijk ook gebeurd. We luisteren beter naar de ouders en de kinderen in plaats van de regels."
"Een heel ander punt waar ik trots op ben is de rijkdom aan kunst en cultuur in ons dorp. Ik noem dat de krenten uit de pap. De grootste kick krijg ik van de kleinere dingen, zoals een naturalisatiedag. Het persoonlijke in de politiek, daar hou ik van."
Nog andere persoonlijke successen?
"Het instellen van een dorpsdichter van Bussum komt uit mijn koker, maar ook de mei-prijs en ik heb ervoor gezorgd dat de schrijvershut van Frederik van Eeden is gerenoveerd. O ja, en Stad Bussum mag ik ook niet vergeten."
Waarvan denk je achteraf, dat had ik anders kunnen aanpakken?
"Met de kennis van nu is met name de Brede School een dossier dat anders had gemoeten. Het tweede theater kwam erin, de crisis kwam, het kostte veel geld. Ik hoop vurig dat nu niet dezelfde fouten worden gemaakt. Er was geen geld, te veel risico en te veel verschillende organisaties. Ik zou nu scherper zijn als zo'n dossier langs zou komen."
Hoe kijk je terug op het vertrek van burgemeester Heijman?
"We waren een heel hecht team als college. Ik vond de periode waarin Heijman onder vuur lag erg moeilijk. Het wierp een smet op het college en daar schaamde ik mij voor. Het is niet makkelijk als er één anders opereert. Ik heb daar in het college ook openlijk over gesproken. Hij is nu weg, het kon niet anders. Ik denk dat het goed is. Zelf heb ik bijvoorbeeld nooit één bonnetje gedeclareerd, dat is toch een groot contrast."
Heb je je altijd op je gemak gevoeld als wethouder?
"Er is altijd wel een groep die vindt dat je het niet goed doet. Iedereen denkt, zeker op het gebied van parkeren, kennis van zaken te hebben. Ik kan het makkelijk van mij af laten glijden. Ik denk dat je je alleen ongelukkig voelt over besluiten als je er niet achterstaat. Dat was niet het geval. Ik ging pas naar de raad als ik zeker was van mijn zaak. Soms heb ik mijn besluiten ook best iets bijgesteld als dat beter was. Ik kan ook oprecht sorry zeggen. Mijn politiek was eerlijk, hoewel je soms iets geheim moet houden of informatie uitstelt. Ik heb veel gesproken met bewoners, ik stuitte regelmatig op Bussumers met knowhow die gewend waren hun zin te krijgen. Dan werd het jasje dichtgeknoopt en werd ik aangesproken met 'mevrouwtje'. De eisen die mensen stellen... Maar wie gelijk heeft, die krijgt het van mij ook."
En nu Gooise Meren, wat denk je ervan?
"Nu GroenLinks in het college plaats mag nemen, voelt dat voor mijzelf ook als geslaagd. Het definitieve besluit is er nog niet, maar het voelt alsof we het goed hebben gedaan. Het Gooi was best een rechts bolwerk. GroenLinks zat lange tijd in de oppositie en de laatste 5 jaar in het college. Ik heb veel kunnen doen onder andere voor de positie van fietsers, het verkeerscirculatieplan in het centrum, het bomenbeleid; ik ben tevreden. Lijsttrekker Gerben Struik zou wat ons betreft een hele goede wethouder kunnen worden. Hij is jong, fris en staat bekend als een verbinder."
Je gaat met pensioen, wat ga je doen?
"Mijn huis is verkocht, ik ga een tijdje ergens anders wonen. Ik weet nog niet waar, maar buiten. Eind volgend jaar ga ik op Landgoed Cruysbergen wonen. Ik wil mij niet meer met de Bussumse politiek bemoeien. Er zijn altijd dingen op mijn pad gekomen en dat zal ook nu wel gebeuren. Ik voel mij hoe dan ook een bevoorrecht mens. Als wethouder kon ik alles gebruiken wat ik eerder heb geleerd. Alles leek samen te komen. Wel schaam ik mij voor de kapsones die sommige dorpsgenoten hebben. Niet iedereen realiseert zich hoe bevoorrecht wij zijn en hoe geweldig wij hier wonen. Het besef hoe goed wij het hebben mag er wel eens meer inzitten."
