Bussumse Judith: 'Twijfel je over pleegzorg? Ik zeg: gewoon doen'
BUSSUM - Een pleegkind opnemen in je eigen gezin. Dat is wellicht niet iets wat iedereen kan of voor openstaat. Toch gebeurt het om ons heen en zijn er genoeg kinderen die op zoek zijn naar een plek; voor tijdelijk, voor alleen het weekend of tot aan volwassenheid. De organisatie Youké is op zoek naar nieuwe plekken voor pleegkinderen.
door Jessica de Jong
De familie Kamphuis uit Bussum hoefde er niet lang over na te denken toen werd gevraagd of de 10-jarige Tim bij hen in huis mocht komen wonen. Inmiddels heeft de tiener helemaal zijn plekje gevonden en hoort hij net zo bij het gezin als alle andere kinderen.
Een grote trampoline in de voortuin doet al vermoeden dat er kinderen in het huis wonen. De 9-jarige Lucas doet open. Binnen treffen we pleegmoeder Judith met de kleine Laura van 2, Fleur van 11 en Tim. De een kijkt wat televisie, een ander speelt buiten en Judith toont zich een geduldige moeder. Aan de keukentafel vertelt ze hoe Tim het gezin ruim drie en een half jaar geleden kwam verrijken.
"Ik ben zelf ook opgegroeid in een gezin waar we regelmatig pleegkinderen over de vloer hadden. Ik was de grote pleegzus. Er kwamen en gingen kinderen in ons gezin. Het hoorde er gewoon een beetje bij. Het is niet zo dat ik nu zelf pleegouder ben geworden omdat men dat verwacht, maar Tim kwam gewoon op ons pad."
Judo
Judith vertelt hoe het allemaal zo kwam. "Tim en Fleur zitten bij elkaar in de klas en op een dag raakte ik op het schoolplein toevallig aan de praat met de moeder van Tim. Ik heb haar mijn telefoonnummer gegeven en aangeboden hulp te bieden als ze dat nodig had. Iets later kwamen Lucas en ik Tim tegen bij judo. Daar sprak ik zijn opa en hoorde dat zijn moeder ziek was. Zijn opa uit Hilversum bracht dus iedere week Tim naar zijn sportclubje. Ik bood direct aan om Tim voortaan mee te nemen, want hij woonde hier toch vlakbij."
'We hadden er al over gesproken en de keus was snel gemaakt'
Door het halen en brengen van en naar de judolessen leerden ze elkaar steeds wat beter kennen. "Ik begreep dat de moeder van Tim al bezig was met een pleeggezin en dat het al bijna rond was. Omdat ik Tim inmiddels aardig kende, bood ik ook aan om wat te helpen als dat nodig mocht zijn. Je hebt bijvoorbeeld weekendgezinnen of logeergezinnen, daar zat ik toen een beetje aan te denken. We hadden daarom een gesprek met de voogd en bespraken een aantal zaken. Nog geen drie weken later hoorden we dat het eerste pleeggezin van Tim toch niet doorging."
Keuze snel gemaakt
Judith vertelt dat zij en haar man Roel er niet lang over na hoefden te denken of ze Tim in huis zouden nemen. "We hadden er lang geleden al een keer over gesproken en dus was de keuze snel gemaakt." En zo gebeurde het dat de week erop Tim al een keer kwam logeren, hielp bij het opzetten van de kerstboom en samen met 'broertje' Lucas een stapelbed kon delen. "Tim woonde destijds tijdelijk bij zijn opa en oma omdat zijn moeder te ziek was om voor hem te zorgen. Voor Tim was het ook een rare periode, want hij wist steeds niet waar hij heen ging."
Twee moeders
Tim vertelt dat hij nu erg gelukkig is. "Ik woon hier gewoon en ik ben gelukkig. Ik ben laatst nog bij mijn opa en oma geweest en met mijn moeder is de afspraak dat ik haar een keer in de maand zie. Zij verblijft nu in een verzorgingshuis en dan ga ik daar op bezoek. Ik heb eigenlijk twee moeders", concludeert hij. Moeder Judith is ook zeer te spreken over de 10-jarige: "Tim is echt een schat en hij zorgt dat het hier heel erg gezellig is. Ik vind het een verrijking voor het hele gezin. Bovendien hebben Tim en Lucas een hele goede klik, ze zijn echt goede vrienden. Ze slapen op dezelfde kamer en spelen nu ook in hetzelfde voetbalteam. Tim en Fleur zitten bij elkaar in de klas en dat is ook makkelijk, zo kunnen ze samen het huiswerk maken."
"Nog een kind erbij, dat maakt het extra gezellig en leuk." De begeleiding verloopt via Youké. Deze instantie begeleidt en behandelt kinderen tot en met 23 jaar oud en hun gezinnen bij zowel opgroeien als opvoeden. Pleegmoeder Judith is goed te spreken over de begeleiding van de pleegzorgwerker. Daarnaast volgt ze soms ook een curus of een training bij Youké en gaat ze nar bijeenkomsten om ervaringen uit te wisselen met andere pleegouders. "Het is fijn dat je mensen om je heen hebt die je begeleiden vanaf het eerste proces van kennismaken tot aan de verhuizing en daarna."
Nadenken
Volgens Judith denken veel mensen niet eens na over de vraag of ze pleegouder zouden willen worden. "En dat is heel jammer, want het kan zo veel positiviteit met zich meebrengen. Voor onze andere kinderen was het een heel natuurlijk proces; ja, natuurlijk komt Tim hier wonen, kregen we te horen." Toch is het niet altijd makkelijk, vertelt ze. "Er zijn altijd wel wat hobbels en momenten waarop je denkt; hoe moet ik dit oplossen? Wat ik bijvoorbeeld zelf pittig vond was Tim te begeleiden in het contact met zijn gezin van herkomst. Er zijn verwachtingen, emoties komen los en daar sta je dan als pleegouder tussen."
Judith wil aan mensen die openstaan voor pleegzorg graag een tip meegeven. "Gewoon doen. Pak het positief op. Het is belangrijk dat mensen erover nadenken. Je hoeft geen gezin te hebben om pleegouder te zijn. Dat kan ook als alleenstaande, als twee mannen of als ouder echtpaar. Veel kinderen zoeken een plek waar ze gewoon kind mogen zijn. Gewoon opgroeien, naar school gaan en huiswerk maken. Het hoeft niet ingewikkeld te zijn."
"Ik hoor van veel mensen dat ze denken dat een pleegkind in huis veel invloed heeft op het eigen gezin. Natuurlijk heeft het impact, maar met elkaar zien wij ook de mooie momenten en invloeden daarvan.
Net zoals de rest
Ook wat Tim betreft is het opgroeien in een pleeggezin een uitkomst. "Ik voel me ook niet anders dan de andere kinderen in het gezin. Ik hoor er gewoon bij." Judith is ook niet van plan afscheid te nemen van haar 'nieuwe' zoon. "Hij blijft hier gewoon wonen totdat hij volwassen is. We zijn dan wel niet echt moeder en zoon, maar ik zou het contact met Tim nooit verliezen. Ik behandel hem ook net zoals de rest." Tim valt haar bij door te wijzen op het rooster met klusjes die ze allemaal moeten doen. "Ik moet net zo veel doen als de rest", lacht hij.
Judith: "We hebben in ons huis helaas geen plek voor meer kinderen, maar in ons hart wel. Dus mocht er weer eens iets op ons pad komen, dan zou het zomaar kunnen dat we daar voor openstaan."