Begonnen op de zolderkamer van pa en ma
BUSSUM - Foto's, heel veel foto's. En van alle afdrukken staan de rolletjes nog netjes op de plank. Een heel oeuvre, zo mag je het best noemen. De afgelopen halve eeuw heeft de Bussumse fotograaf Arie Vonk heel wat plaatjes gemaakt. Van foto's voor de krant, waaronder brandjes en ongelukken, tot boeken vol met foto's van net getrouwde echtparen. En wat te denken van de vele pasfoto's en andere fotoshoots. Een grote schare vaste klanten kwam maar al te graag naar zijn zaak, Fotostudio Vonk aan de Brinklaan. Nog een paar weken en dan houdt Vonk ermee op en zal het dopje alleen nog 'voor de hobby' van de lens worden gehaald.
Als jonge fotograaf stond Vonk, nu een halve eeuw geleden, voor een groot avontuur. Voor jezelf aan de slag gaan. De zolderkamer van vader en moeder werd al snel zijn eerste werkplek. De etage aan de Ruysstraat werd de plek waar Vonk zijn eerste stappen zette als jonge fotograaf. Als starter moest Vonk wel even wennen. "Je kon merken dat het vooral het eerste jaar even aanvoelen was. Je komt van alles tegen. Want foto's maken lukt je wel, maar het zoeken van klanten komt er nog eens bovenop. Maar het kwam al snel goed", vertelt de ras-Bussumer. Al snel kwamen er meer klanten en werd de zolderkamer te krap om verder te kunnen gaan. Er kwam een echte zaak, aan de Brinklaan. Er zouden vele jaren volgen.
Hoe waren de eerste jaren?
"Vooral toen we de zaak betrokken was het heel erg hard werken. Je moet je voorstellen: je moet verbouwen, maar ook je normale klussen doen. Het heeft heel veel kracht gekost om alles voor elkaar te boksen, maar al snel hadden we een resultaat waar we erg trots op waren. Als je echt een zaak hebt, gaat het gevoel dat je voor jezelf werkt steeds meer leven. De start op de zolderkamer was erg leuk, maar een echte zaak heeft toch een meerwaarde. Mijn vrouw heeft jarenlang geholpen en stond het grootste gedeelte van de afgelopen 50 jaar klaar als steun en toeverlaat. Later hadden we meer medewerkers, zes op het hoogtepunt. Een van de medewerkers werkt er nu al 25 jaar. Dat zegt ook wel wat. We hadden en hebben een heel hecht team."
Hoe kwam u aan uw eerste werk?
"Het begon allemaal met veel aftasten. Dat je foto's kunt maken was één, maar je moet wel klanten hebben. We moesten vooral zoeken de eerste jaren. Het was toen zo dat de gemeente de adressen doorgaf waar mensen net verloofd waren. Daar kon je dus je slag slaan voor trouwreportages. Dat was een hele sport. Bussum had meerdere fotografen dus je moest je best doen om als eerste ergens voor de deur te staan. Daar kwam je dan, met een fotoboek onder je arm. Je moest de mensen laten merken dat je goed was en hun trouwfeest goed vast kon leggen. Vaak had je geluk als je de eerste was. Als je een goed verhaal had met leuke foto's kozen ze je wel. Het was echt bouwen aan een vast klantenbestand. Later ging dat meer vanzelf."
Wat deed u zoal?
"We hadden veel werk aan de bekende reportages. Van feesten en dat soort zaken. Daar kon je elke keer weer wat leuks van maken. Daarnaast werkten we ook voor de Bussumse Krant. Dat was de eerste jaren heel leuk werk. Je maakte echt van alles mee. Als je er zo eens aan terugdenkt, gebeurde er best veel. Een brand, om maar wat te noemen, op het dak van het Bensdorp-pand. Daar kwam de brandweer met veel manschappen op af. Er werd cacaopoeder gemaakt. Omdat de brandweer stond te blussen, kwam er een massa aan chocolademelk naar beneden. Dat werden leuke plaatjes. We hebben ook heel wat ongelukken meegemaakt, voor de deur zelfs."
Wat maakte het werk zo leuk?
"Allereerst de mensen. We krijgen, nog steeds, elke dag veel mensen over de vloer. Je maakt met allemaal een praatje, wat ze ook komen doen. Dat maakt het leuk. Met de vele vaste klanten praat je over van alles, zelfs als ze een pasfoto komen laten maken. Maar datzelfde geldt als je onderweg bent voor een trouwreportage of een andere klus. Je komt mensen tegen, praat met ze en probeert ze vooral te helpen aan een paar leuke plaatjes. Als dat lukt heb je een geslaagde dag."
Aan welk gedeelte van uw werk denkt u het meest terug?
"Met veel werk kun je je echt vermaken. Van elke foto probeer je toch wat anders te maken. Trouwreportages om maar wat te noemen. Jaren geleden vertrokken we met honderd fotografen en honderd stellen naar de andere kant van Europa om onder de warme zon hele reportages te maken. Daar denk je nog vaak aan terug. Maar ook het werk voor de krant kon me wel bekoren. Dan trof je echt elke dag wat anders aan. We hebben heel wat weekenden langs de Bussumse sportvelden achter de rug, om maar wat te noemen. Je kwam echt overal."
En welke foto?
"Een trouwfoto. Op de dag dat Beatrix en Claus trouwden, waar veel ophef over was toen, stond ik zelf een echtpaar te fotograferen op het bordes van het stadhuis van Naarden. Het echtpaar Niks. Vloog er namens bekenden van het echtpaar plots een reclamevliegtuig over met de tekst 'Gefeliciteerd met het huwelijk van Niks'. Veel mensen dachten dat het spandoek op Beatrix en Claus sloeg. Een paar uur na het voorval stonden ze van De Telegraaf op de stoep. Dat ze de foto's graag wilden hebben. Dat hebben we toen heel snel moeten regelen. Omdat ik zelf weer verder moest om de rest van de reportage te maken, hebben de mensen van De Telegraaf de negatieven mee mogen nemen. Ze hebben ze wel weer netjes teruggebracht. Dat verhaal onthoud je de rest van je leven."
Waarom heeft u besloten te stoppen?
"Het zat er al een tijd aan te komen. Je weet dat je de 70 gepasseerd bent, dan weet je dat je een keer moet stoppen. Daar moet je ook goed over nadenken, maar mijn dochter heeft me over de streep getrokken. Ze zei: 'Pa, je kunt nu alles nog.' Dat klopt. Waarom zou je hele dagen gaan werken als je ook nog leuke dingen kunt gaan doen? Het gebeurt nu zo vaak dat opa te laat terugkomt van het werk en de kleinkinderen al gaan slapen als ze komen logeren. Dat wordt straks anders en zo hebben we nog heel wat leuke jaartjes met elkaar voor de boeg."
Maar dat betekent dat de zaak stopt...
"Helaas wel, maar dat moet dan maar. We gaan nu alles afbouwen. We stoppen deze maand en dan zullen we er nog wel een forse klus aan hebben om de hele zaak leeg te halen en alle spullen mee te nemen. Maar dat gaat wel goedkomen. En tussendoor hebben we het druk zat. Er komen nog veel mensen langs om ons te bedanken of om nog een laatste keer een pasfoto te maken."
Pakt u de camera nog eens?
"Zeker weten. Het zal heus wel eens voorkomen dat een goede vaste klant vraagt om foto's te komen maken en dat ga ik dan ook wel doen. En daarnaast was fotograferen ook gewoon een hobby van me. Dat zal niet veranderen. Zolang het kan, maak ik nog foto's."