De huiskamer
van de buurt
BUSSUM - Mensen leven langer, maar worden de laatste jaren van hun leven steeds eenzamer. De Bussumse buurtcentra doen veel voor de ouderen van de buurt om vereenzaming te voorkomen. John Zijdel van De Palmpit en Gerard Bergenhenegouwen van Spieghelwijck weten er alles van.
door Mireille Detrixhe
Heeft Bussum veel eenzame ouderen?
John Zijdel: "Eenzaamheid onder volwassenen neemt toe. Dat merken we ook aan het aantal bezoekers van het ontmoetingscentrum. Dat neemt gestaag toe. We hebben elk jaar 20.000 bezoekers, waarvan een vaste groep ook echt elke dag komt. Er staan zo'n 90 mensen klaar om deze mensen te helpen en te vermaken. Deze medewerkers vinden het fijn om zich nuttig te maken, maar doen het soms ook om het alleen zijn tegen te gaan."
Gerard Bergenhenegouwen vult aan: "Veel mensen vertalen hun eenzaamheid naar activiteiten."
Wat doen de buurtcentra voor eenzame volwassenen?
"Als wijkontmoetingscentrum bieden we allerlei activiteiten aan. We willen eenzame volwassenen stimuleren om contact te leggen met anderen. Alleenstaande ouderen vinden het misschien nog wel leuk om bijvoorbeeld zelf te koken, maar het eten alleen opeten is minder gezellig. We hebben daarom de zogenoemde 'open eettafel'. Eenzame ouderen kunnen dan samen met lotgenoten eten. We bieden ook verschillende cursussen en lezingen en organiseren film- en spelletjesmiddagen, maar ook uitstapjes zoals bustochten. Sinds kort zijn we ook op zaterdagochtend geopend. We willen de huiskamer van de wijk zijn."
Bestaat er weerstand onder ouderen om het buurtcentrum te bezoeken?
"Ouderen hebben vaak een vast stramien in hoe zij hun dag indelen. Op vaste tijden opstaan, kopje koffie, krantje en de hulp. Dat maakt het soms moeilijk om eenzame ouderen over de streep te trekken om naar een ontmoetingscentrum te komen. Dat patroon valt moeilijk te doorbreken. Het enige dat we kunnen doen is blijven aandringen. Dat gebeurt ook vanuit de huisbezoeken die Versa Welzijn uitvoert. Als ze dan zover zijn dat ze de eerste stap zetten, zijn de gastvrouwen en -heren getraind om de nieuwkomers goed op te vangen. Een andere hindernis om een wijkontmoetingscentrum te bezoeken, is wanneer eenzame volwassenen hun eenzaamheid nog niet willen erkennen. Dat zie je met name bij vijftigers die hun partner net verloren hebben. Dat is vaak een heel proces waarbij schaamte en verlegenheid ook een rol spelen. Om mensen over de drempel te helpen, hebben we vanuit Spieghelwijck bewoners in de buurt per brief uitgenodigd om een lezing bij te wonen over de historie van de wijk. Op die manier hopen we op een laagdrempelige manier mensen te stimuleren om 'te gaan ontmoeten' en hen uit hun isolement te halen. We organiseren allerlei activiteiten waaronder lezingen en bewegingsactiviteiten zoals yoga. Onze bezoekers bestaan echt niet alleen uit ouderen die slecht ter been zijn, maar ook uit fitte vijftigers. Verder zie je verschillen tussen mannen en vrouwen. Vrouwen gaan eerder bij elkaar zitten om te praten dan mannen. Daarom hebben we vanuit het centrum weer een jeu-de-boulesbaan in het leven geroepen en is er de mogelijkheid om te biljarten."
Samen zien Zijdel en Bergenhenegouwen het als een belangrijke taak om wat te doen voor eenzame ouderen: "Het is belangrijk om in te spelen op de behoeften van eenzame volwassenen. We kunnen eenzaamheid niet oplossen, maar wel verzachten."
'We willen eenzame volwassenen stimuleren om contact te leggen'