'Shhh roepen in baby-oor is de resetbutton'
NAARDEN - Iedere ouder kent het gevoel van beginnende paniek. Je baby blijft maar huilen. Wat je ook doet: knuffelen, voeden, rondlopen, zingen, speen erin. Wat is er mis, waar zit de uitknop? Een op de vijf pasgeboren baby's in Nederland is echt niet meer stil te krijgen en belandt bij de dokter. De Naardense kinderarts Carole Lasham ziet in Tergooi Blaricum minimaal één huilbaby per week. Sinds ze haar Amerikaanse collega Harvey Karp ontroostbare zuigelingen in mum van tijd stil zag krijgen, is Lasham helemaal overtuigd van zijn aanpak. "Vroeger kon ik ouders met een huilbaby alleen maar troosten, met deze tool kan ik ze meteen helpen." Vorige maand kwam haar boek over de Karpmethode uit.
Lasham (51) woont sinds 1996 in Naarden en werkt al achttien jaar als kinderarts bij ziekenhuis Tergooi in Blaricum. Elke week ziet ze wel een jong ouderpaar dat helemaal in zak en as zit omdat hun baby non-stop huilt. "Die ouders komen wanhopig en overspannen met hun baby naar de spoedpoli of de Eerste Hulp. Sommigen staan op het punt om de baby bij wijze van spreken in de kliko te gooien. Ze voelen zich heel schuldig als ze in het ziekenhuis voor het eerst hardop uitspreken dat een baby helemaal niet leuk is. Niks roze wolk. Maar na onderzoek blijkt 95 procent van deze excessieve huilers echter kerngezond te zijn. Ik weet dat eigenlijk al als ze met hun ouders binnenkomen."
Jarenlang kon Lasham alleen maar tegen overspannen ouders met een huilbaby zeggen dat het overmatige huilen wel weer over zou gaan, totdat ze vijf jaar geleden op een congres in de Verenigde Staten kinderarts Harvey Karp hoorde praten. "Karp is een wereldberoemde kinderarts en behandelt de baby's van 'the rich and famous' in Los Angeles. Madonna, Pierce Brosnan... Zijn boeken zijn in meer dan twintig talen vertaald. Op het congres claimde Karp dat hij zelfs de ergste 'screamer' binnen een minuut stil kon krijgen. Ik geloofde er niets van totdat ik het hem zag doen. Ik was diep onder de indruk."
Terug in Nederland bestudeerde Lasham de methode en probeerde ze het zelf uit. "Dat was kicken, want het werkte meteen." Om ouders met huilbaby's in het Tergooi te kunnen helpen, besloot Lasham om de methode op haar eigen manier ook in Nederland te propageren. Vorige maand verscheen haar boek 'De Karpmethode. De praktische manier om alle (huil)baby's stil te krijgen'. Het is bedoeld voor ouders met baby's.
Om met het begin te beginnen. Waarom huilen baby's zo veel? Ook als ze kerngezond zijn.
"Omdat ze nog niets anders kunnen. Eigenlijk zijn ze nog niet af. Baby's tussen de nul en de drie maanden hebben een nog onrijp zenuwstelsel. Hun lichaampjes hebben last van allerlei reflexen waar ze van schrikken. Ze hadden het beste nog een vierde trimester in de baarmoeder kunnen zitten. Huilen is het enige communicatiemiddel waar baby's over beschikken. En sommige baby's huilen meer dan andere."
Hoe werkt de Karpmethode?
"Het zijn vijf simpele stappen. Inbakeren, op de zij vasthouden, sussen door hard shhh te zeggen, wiegen en laten zuigen. In die volgorde. Als de baby stopt met huilen, kun jij ook stoppen. Je hoeft niet alle stappen te doorlopen. Met deze handelingen zet je de troostreflex van de baby aan omdat je de situatie in de baarmoeder nabootst."
Praat ons eens door de stappen...
"Het inbakeren, waarbij je de baby strak in een doek wikkelt, maakt de baby klaar voor de volgende stappen. Een pasgeboren kindje heeft allerlei reflexen. Het fladdert soms met de armpjes, waardoor het zichzelf wakker kan maken. Plotselinge bewegingen voorkom je met het inbakeren. Daarna moet je de baby, op je arm, op zijn zij leggen. Daarmee onderdruk je de moro-reflex. Als een baby op zijn rug ligt, kan hij het gevoel krijgen dat hij achterover valt. Een beetje zoals wij soms hebben vlak voordat we inslapen. Dan schrikt een baby en strekt hij de armen plots omhoog. Stap drie is het sussen: shhhh roepen in zijn of haar oor, dat doe je net zo hard als de baby huilt."
Pardon? Dan wordt de baby toch juist weer onrustig?
"Het lijkt heel raar om hard in hun oor te roepen, maar veel ouders hebben al uitgevonden dat hun baby stopt met huilen zodra ze stofzuigen, de afzuigkap aandoen of hun haar föhnen. Het lijkt vreemd, maar het werkt meteen omdat het in de baarmoeder ook zo'n lawaai is. Het sussen in het oor van de baby is echt de 'resetbutton' voor huilbaby's. Vanaf de 28e week hebben baby's een heel goed gehoor. In de baarmoeder horen ze permanent het ruizen van de bloedtoevoer naar de baarmoeder. Dat geluid is écht hard, ongeveer 80 decibel, vergelijkbaar met een grasmaaier. Vaak zijn baby's bij deze stap al stil."
En dan?
"Daarna wieg je de baby. In de buik zijn baby's de hele tijd gewiegd, dus ook dat voelt vertrouwd. Ze houden van schommelen, ze slapen ook graag in de kinderwagen of in de auto. Met de laatste stap, de baby een speen of je vinger geven, zet je de zuigreflex aan. Die is heel sterk. Een baby troost zichzelf door te zuigen, ook als hij geen honger heeft. Met de vijf stappen doorbreek je het huilpatroon niet. Baby's huilen nu eenmaal. Maar je zet ze er wel sneller mee uit. Je geeft baby's troost en daardoor stoppen ze met huilen."
Klinkt logisch: terug naar de baarmoeder. Werkt het bij alle baby's, overal?
"Over de hele wereld hebben baby's hetzelfde huilpatroon. Maar niet alle culturen kennen huilbaby's. Vlak nadat ik Karp in Boston had ontmoet, bezocht ik ons zusterziekenhuis in Zambia. Daar lagen ook baby's te huilen op zaal. Maar wat deden de moeders daar? Bij de eerste huil pakten ze hun kind meteen op, wikkelden ze in een draagdoek, deden shhh en gaven ze de borst. Precies de stappen uit de Karpmethode. In de Westerse wereld met boxen, maxi-cosi's en wippertjes zijn baby's maar ongeveer 30 procent van de tijd dicht bij hun moeder, in landen als Zambia is dat 90 procent. Daar krijgen pasgeborenen automatisch een vierde trimester. Ze gaan in een draagdoek overal mee naartoe. Ik sprak laatst een huisarts in het centrum van Rotterdam die geen Nederlandse patiënten in zijn praktijk heeft. Hij zag ook nooit huilbaby's."
Het is niet echt geaccepteerd om je baby in een draagdoek mee te nemen naar kantoor.
"In andere culturen gaat het anders. Ik zie dat we in onze samenleving überhaupt een beetje verleerd zijn hoe een baby werkt. Neem mijn coassistenten. Die houden tijdens hun coschap kindergeneeskunde vaak voor het eerst in hun leven een pasgeboren baby vast. Die ervaring doe je niet meer op in het dagelijks leven. En de coassistenten van nu zijn de ouders van morgen."
Is er ook kritiek op de Karpmethode?
"Sommige mensen zeggen: de werking van de methode is niet wetenschappelijk aangetoond. Maar dat klopt niet. In de VS is wel degelijk een studie gedaan en in Nederland doe ik met de Universiteit van Amsterdam onderzoek naar de effectiviteit van de methode."
Vertel eens over het boek.
"Het is kort en bondig geschreven, bedoeld als een soort handleiding. Als je net een baby hebt gekregen, heb je geen zin in dikke boeken. Het boek is Karps methode, maar mijn verhaal. Het eerste deel gaat over de methode, het tweede deel is een handig alfabetisch overzicht van ziekten en aandoeningen. Omdat ik uit Engeland kom, heb ik bij het schrijven hulp gehad van schrijfster Anke ten Doesschate. Ze heeft het heel goed gedaan: als ik het lees hoor ik mezelf praten. Het boek ligt al in de winkels, maar de officiële boekpresentatie was dinsdag 16 september in Tergooi Blaricum."
Het zou mooi zijn als je boek in het standaardkraampakket terecht komt.
"Als alle ouders van pasgeboren baby's deze methode gebruiken, krijgen ze een meer realistische verwachting van de beginperiode. Dan kunnen ze meer genieten van de eerste maanden met hun baby. En hoeven huisartsen en consultatiebureaus niemand meer onnodig naar het ziekenhuis te sturen. Dat is mijn droom."