'Het voelt goed om met
zoveel mensen te lopen'
Vervolg van de voorpagina.
Van de Schout tot de wolkenkrabber staat de Cort van der Lindenlaan zondagmiddag rond 16.00 uur vol mensen. Als de spoorbomen even dichtgaan omdat een intercity langs dendert, houdt het voorste deel van de stille tocht halt om op de rest te wachten. Dan blijkt hoe lang de stoet is.
Halverwege de stoet loopt de Bussumse burgemeester Henk Heijman. "Dit is een mooi gebaar van medeleven van de inwoners van Naarden en Bussum. Allerlei mensen tonen vandaag hun verbondenheid, jong en oud. Ik zie niet alleen mensen die je in het bestuur tegenkomt." Naarder Peter van den Berg, conciërge bij het Vituscollege, loopt een stukje verderop. "De oudste had ik bij mij op school zitten. Ik sprak haar op de laatste schooldag voor de vakantie. Ze vertelde me dat ze naar Maleisië ging. Dan komt het wel heel dichtbij." Dichtbij is het ook voor het elfjarige buurmeisje van de slachtoffers. "Het is heel raar dat ze er niet meer zijn. We branden thuis elke dag een kaarsje voor ze."
Voorbij de Calsschool keert de stoet om. Op de Verlengde Fortlaan komen de mensen die het keerpunt nog niet hebben bereikt het voorste deel van de stoet tegemoet lopen. Kinderen en ouderen stromen voorbij. De vriendinnen Melissa (20) uit Naarden en Anne (23) uit Bussum lopen samen. "Uit respect." Melissa kende twee van de meisjes van de tussenschoolse opvang, Anne heeft verdriet om de vriend van haar broer. Hij kwam samen met zijn vriendin uit Amerika bij de crash om. "Het voelt goed om hier met zoveel mensen te lopen."
Oorlog
David (12) uit Bussum vindt het wel indrukwekkend dat er zoveel mensen meelopen. Het touwtje is inmiddels van zijn ballon, hij houdt hem aan het uiteinde vast. Achter hem lopen Naarders Zarlasht Masud (49) en haar man Mussini. Zij is gevlucht uit Afghanistan, voor de Taliban. "We zijn vandaag gekomen om steun te betuigen aan de familie. Het is verschrikkelijk dat gewone mensen die het hele jaar werken op hun vakantie het slachtoffer worden van politieke spelletjes. Ik heb zelf oorlog meegemaakt en ik voel het gevoel van de familie."
Ballonnen
Als rond 17.00 uur de stoet weer terug is op het beginpunt bij de Louise de Colignylaan, bij het huis van Ingrid Meijer en haar dochters, is het tijd om de ballonnen op te laten. Burgemeester Sylvester manoeuvreert alle kinderen naar voren, naar de vijver langs de Graaf Willem de Oude- laan. De volwassenen stellen zich achter de kinderen op. Na een minuut stilte gaan de ballonnen de lucht in. De meeste mensen beginnen spontaan te applaudiseren. De ballonnen gaan hard, er zit een stormachtige regenbui aan te komen. Hier en daar blijft een ballon in een boom hangen.
Moeilijk
En dan volgt een moeilijk moment. Iedereen stroomt naar het plantsoen waar twee grote foto's staan, van moeder en dochters. Het verdriet krijgt nu wel heel duidelijk een gezicht. Mensen leggen de bloemen neer die ze hebben meegenomen en staren naar de foto's. Dan maken ze plaats voor de volgende. Een keurige oude heer met dito echtgenote loopt hoofdschuddend weg van de groeiende bloemenzee. Jonge meisjes met 'Soof' op hun wang geschreven, vallen elkaar in de armen. Ouders troosten kinderen.
Mensen tonen vandaag hun verbondenheid, jong en oud
De lucht is inmiddels loodgrijs. Langzaamaan vertrekt iedereen, in groepjes. Naar huis, de Calsschool of Gooische. Na de eerste spetters barst de bui los. "We hebben het net droog gehouden", stelt een politieagent tevreden vast. "Een stille tocht in de stromende regen kan niet."
