De treurige ontmanteling van de verzorgingsstaat
BUSSUM - Het college van B&W heeft vorige week de voormalige verzorgingshuizen De Gooise Warande en Godelinde bezocht. Alice Oppenheim liep deels met het werkbezoek mee.
Mooie onderkomens voor Bussumse grootouders die deel uitmaken van de Vivium zorggroep. Vooral de drie meer sociaal denkende wethouders van de PvdA, GroenLinks en het CDA stelden scherpe vragen aan directrice Ellen van Langerak over de grote wijziging in de bedrijfsvoering. Ondanks de naderende verkiezingen die de politieke opvattingen misschien zullen verleggen naar een andere mentaliteit. De meeste ideologische veren zijn immers afgeschud. Het is dan ook vooral voor ouderen zaak om te gaan stemmen op een partij die hun specifieke belangen nadrukkelijk gaat behartigen. Verzorgingshuizen zijn in hoog tempo appartementencomplexen geworden waarin ouderen een beschermde ruimte kunnen huren van 27 vierkante meter en gebruik kunnen maken van algemene faciliteiten als het gezellige restaurant en de mooie tuinen en bosschages rondom. Voor echtparen is de ruimte wat groter. Voor het overige zullen de nieuw aangekomen bewoners hun natje en droogje zelf moeten gaan betalen. Net als thuis. De eigen meubels mogen mee voor zover ze in zo'n ruimte passen. De was kan worden uitbesteed voor 40 euro per maand, maar als een dochter of zoon die taak op zich wil nemen dan kan dat ook. Directrice Ellen van Langerak heeft de woon- en zorgbehoefte dus uit elkaar gehaald, maar ze heeft er ook voor gezorgd dat de totale kosten niet zullen uitstijgen boven een netto AOW-uitkering. Zo zullen ook de oudere moeders die zich thuis niet meer kunnen redden zich geen zorgen hoeven te maken over geld. Binnen de huidige Haagse voorschriften is deze aanpassing zo netjes mogelijk opgepakt in de beide complexen, al blijft het een treurige ontmanteling van de ooit zo gedreven en bevochten verzorgingsstaat. Die is ter ziele, de Nederlandse leeuw staat nu bibberend in haar hemdje. Het zijn vooral de oudere vrouwen die worden getroffen. De vrouwen die niet mochten werken na hun huwelijk en altijd al de gratis thuiszorg voor man en kinderen, ouders en buren voor hun rekening namen. En meestal ten koste van hun eigen kansen op de arbeidsmarkt. Zo ziet het politieke spectrum er tegenwoordig uit: ieder voor zich en geld voor ons allen. De vrije markt regeert en verdeelt de kansen en verliezen. Die kansen zijn nu ook beschikbaar voor hun dochters en kleindochters. Elk nadeel heeft zijn voordeel. De beide appartementencomplexen bieden veel aanvullende regelingen voor ouderen die gerichte zorg nodig hebben. Daarover hoeft niemand zich zorgen te maken, buiten de vriendelijke staf van vrouwen die het complex leiden. Wel is het van belang om zo snel mogelijk aan te geven dat het thuis niet meer gaat. Bij de Godelinde staan al 9 wachtenden op de lijst voor de 124 appartementen. Aanvraag van een folder is dan ook een nuttige handeling. Je kunt nooit weten hoe een mensenleven verloopt. De vraag naar opvang blijkt nu al veel groter te zijn dan het aanbod. Rond negentig procent van de ouderen zal waarschijnlijk thuis moeten worden opgevangen. Door kinderen en buren en door de thuiszorg en buurtzorg. Daarover zijn de uiteindelijke politieke beslissingen in den Haag nog niet niet genomen. Het wetsontwerp ligt bij de Raad van State. Die besluitvorming verloopt traag, want het gaat over miljarden die moeten worden bezuinigd om de schulden van de overheid, de banken en een deel van het bedrijfsleven af te lossen. Eerlijk is anders, maar 'de borden staan in het rek en moeten worden afgedroogd'.