Een bordje nostalgie
Een feest van herkenning. Maar ook een bron van ergernis en spijt. Waarom kon Bussum destijds Het Witte Kerkje niet behouden? Voor bijvoorbeeld een televisiemuseum? Het enige tastbare is nu een bordje.
Het voorwerp kwam in mijn bezit na een tip van mijn geleerde broeder Frank. Hij had het ontdekt in de rommel van een kerstmarktje op een school in de buurt. Van nul en gener handelswaarde, maar o wat geweldig als spiegel naar het nabije verleden. Ook een zeer persoonlijke herinnering kwam weer in volle kracht bovendrijven. Mijn boezemvriend van weleer, Frank Versteeg, kwam met de mededeling dat we samen in een televisieprogramma konden 'optreden' met als hoofdsterretje Willeke Alberti, die nog onbekend was.
Via Harry de Groot, een beroemd componist, accordeonist, arrangeur en dirigent, die vlak naast ons op de Verlengde Fortlaan woonde en die door Frank 'oom Harry' werd genoemd, was het vlug geregeld. Alle opnamen werden in studio Irene gemaakt. Het betrof een programma rond de opening van het visseizoen en Willeke zou daar haar liedje 'Jij en ik in een bootje' ten gehore brengen. Zittend in een roeibootje. En wij, natuurlijk, aan de riemen om het geheel een 'echt' cachet te geven. Hoe lang geleden het geweest is weet ik niet meer. Maar wij waren amper zestien, dus zo rond 1966 moet ongeveer het jaartal zijn. Alles verliep geweldig en ik heb ons inderdaad teruggezien op de buis. In die dagen een eer van jewelste!