'We moeten er samen
de schouders onder zetten'
BUSSUM - Bussum staat een druk jaar te wachten. Een jaar vol met taken voor de gemeente, maar ook een jaar waarin er meer wordt verwacht van de burgers zelf. Dat was maandag de tendens van de toespraak van de burgemeester op de drukbezochte nieuwjaarsreceptie van de gemeente.
De burgemeester doelde erop dat komend jaar het samengaan met de buurtgemeenten meer vormgegeven wordt, maar ook dat Bussum bepaalde zaken anders moet aanpakken omdat het nou eenmaal minder geld te besteden heeft. "Om een voorbeeld te noemen: bij de bezuinigingen zal waarschijnlijk ook het openbaar groen niet ontzien kunnen worden. De kwaliteit ervan komt ter discussie te staan. Eenvoudig gezegd: hoe frequent gaan we nog schoffelen?", aldus de burgemeester. Burgemeester Heijman vroeg de inwoners van Bussum mede daarom het komende jaar zelf meer te doen. Onder andere om het openbaar groen op orde te houden, maar ook om elkaar te helpen en extra goed op te letten.
Na de toespraak van de burgemeester werd er vooral getoost op een goed jaar. Veel Bussumers kwamen langs om elkaar de handen te schudden, te kussen en de gelukwensen voor het komende jaar over te brengen.
Op de nieuwjaarsreceptie van de gemeente bracht dorpsdichter Gaston Bannier z'n nieuwjaarsgedicht.
Nieuwe rondes, nieuwe kansen
In deze gigantische poppenkast zonder gordijntjes,
in de volksmond het wereldlijk toneel genoemd,
staan we al eeuwen en eeuwen
met het glas geheven
vol goede voornemens
gevangen tussen oud en nieuw,
toen en straks, vroeger en later,
als schoolkinderen
die zijn overgegaan naar een volgende groep,
benieuwd naar wat het nieuwe jaar zal brengen
en of de meester wel bevalt.
Zo houden we de illusie levend
van onze hoop voor de wereld van morgen.
Maar gisteren
was het ook al niet vandaag
en het is nog maar de vraag
of onze wensen de deadline halen
van deze dag, dit uur, nu dus,
het moment van de waarheid.
Het is een statistisch gegeven:
de meeste mensen zitten niet op de juiste plek
of komen te laat op het verkeerde feest.
Met plannen genoeg, ideeën te over en
fantasieën in overvloed houden ze zich staande
in de polonaise van het leven,
om het ooit helemaal te gaan maken,
om eens alles te gaan geven.
Maar als onze dromen, binnen handbereik,
dicht onder de huid klaar liggen
om geboren te worden,
een eigen leven te gaan leiden,
waarom zijn we dan zo bang ze te verliezen?
Als tijd een verzinsel is van de mens,
is ruimte dat natuurlijk ook.
Overal waar je staat, ben je.
Overal waar je bent, hoor je.
Overal waar je hoort, leef je.
Overal waar je leeft, sterf je.
En niets is wat het lijkt,
er is geen winst, er is geen verlies.
Alleen de handeling van het moment telt,
niet wat je denkt, niet wat je vindt
maar wat je doet, dus kies, kies, kies
en heb lief.
