Adieu Willem de Ridder!
Nieuwjaarsochtend vrij vroeg las ik het tekstblokje van NPO1 en werd keihard getroffen door de melding dat mijn goede vriend en prachtmens Willem de Ridder op 83-jarige leeftijd was overleden. Ik ga hier niet uitweiden over deze coryfee van tv en pers en de Nederlandse cultuur in het bijzonder, want daar hebben we onze zoekmachines voor. Tot mijn grote vreugde kon ik zowaar een door mij gemaakte foto terugvinden, niet bevroedend dat het een zeer zeldzaam plaatje zou worden van een in regenjas gehulde Willem vlak bij zijn prachtige antieke woninkje in Huizen.
Zijn vrouw Clary en hij hebben geruime tijd op de Zwarteweg in Bussum gewoond en daar heb ik hem voor het eerst van zeer nabij mogen leren kennen. Eenmaal in Huizen bleef ik, dankzij mijn fietstochtjes in de buurt, met het paar in warm contact. Maar het was toen al duidelijk dat de eens zo sprankelende Willem inboette op zijn gezondheid. Toch konden we het met ons drietjes nog opbrengen om over van alles en nog wat te keuvelen. De veelzijdigheid van Willem kwam mondjesmaat ter sprake en Clary vond mijn verhalen uit mijn vroegste jeugd in Frankrijk altijd weer boeiend. Gelukkig maar, want ik blijf volhouden dat ik eindelijk eens al die prachtige feiten en feitjes uit een steeds verder liggend verleden maar eens op schrift moet zetten. Eerst moet er bij mij wat rust in geest en lichaam opgebouwd worden en dan ga ik hopelijk door. We zullen zien!