Lente aan de Gein
Ik kon het niet nalaten om tijdens een fietstochtje langs het riviertje het Gein nabij Abcoude dit klassieke lenteplaatje te maken. Een broedende meerkoet omringd door bloeiend fluitenkruid en beschermd door een rietkraag. Maar er gebeurde meer langs mijn favoriete riviertje. Kort geleden ging ik op mijn bankje zitten om een peuk op te steken en een blikje chocomel te drinken. Vergezeld van een Café Noir-koekje. Toen kwam er een klein krom omaatje aanschuifelen en nam plaats naast mij. Ze wees naar zichzelf en mompelde 'Oekraïne'. Een gesprek werd moeilijk en maakte duidelijk dat ze kort geleden uit Charkov naar hier was gekomen. Met de toppen van haar vingers tegen elkaar liet ze me zien dat ze hier onderdak had gevonden en dat ze ook twee oudere kinderen had kunnen meenemen. Door haar glimlach heen kwamen de tranen en ook ik hield het niet droog. Ze nam een koekje van mij aan en ik probeer met 'njet', 'da' 'kopeke' een soort gesprek te voeren. Ik wilde echter weer doorfietsen en stond op. Toen schoot mij een ander Russisch woord te binnen. Ik stond voor het kromme omaatje en wees met mijn wijsvinger naar omhoog, naar de hemel en zei 'bog' wat God betekent. Voorts maakte ik vlak voor haar lichaam een flink kruisteken en ze wist nu dat ik haar had gezegend. Haar stralende ogen spraken boekdelen. En ik werd vervuld van een warm gevoel.