Joost de Kort fietst mee met Giro di Kika en is op zoek naar sponsoren.
Joost de Kort fietst mee met Giro di Kika en is op zoek naar sponsoren. Foto: © Bob Awick

Joost de Kort (68) traint voor Giro di KiKa

Vroeger trapte hij gewoon op een oude fiets met twaalf versnellingen. Van sportdrankjes, gelletjes en eiwitshakes had geen mens ooit gehoord. Met een dubbele boterham met pindakaas voor onderweg ging hij op pad. Niks mis mee. Tegenwoordig trapt Joost de Kort (68) op een professionele racefiets en traint hij momenteel hard en dagelijks voor Giro di KiKa, een wieleretappekoers waarbij geld wordt ingezameld voor het Kinderkanker fonds (KiKa).

De teller staat op 613 euro en het doel is 2.500 euro. “Elke deelnemer legt minstens 2.500 euro in om in de meer dan tweeduizend meter hoge Dolomieten zich vijf dagen in het zweet te fietsen voor KiKa,” legt Joost uit. Hij kan het nauwelijks bevatten. “We voeren een gecontroleerde landing van een robotautootje uit op Mars, we kunnen een raket weer heelhuids laten landen op aarde, maar kinderkanker de wereld uit jagen lukt ons niet. We zijn het verplicht aan de jongsten onder ons om ervoor te zorgen dat er voldoende geld is voor onderzoek zodat kanker bij kinderen kan worden genezen.”

Bahamontes

En om een klein steentje bij te dragen, stapt Joost 29 augustus op de fiets. Het plan was vorig jaar juni, maar Covid-19 stak daar een stokje voor. “Ik kan niet wachten en ben druk aan het trainen. Een Bahamontes ben ik niet en ik zal best moeten afzien op de klim, maar als ik die zieke kinderen en hun familie kan helpen met mijn gezonde spieren, dan doe ik dat graag.”

‘Zo’n klein wezentje; je moet er toch niet aan denken dat dat wordt aangevallen door zo’n sluipmoordenaar’

Niet eerder fietste Joost voor een goed doel. “Giro di KiKa is mijn eerste. Zo’n twee jaar geleden slenterde ik langs de kraampjes van een fair bij Kasteel Groeneveld in Baarn en bleef steken bij de stand van Giro di KiKa. Een vrijwilliger die zat te zwoegen op een hometrainer vertelde mij alles over de stichting en vroeg of het niet iets voor mij was. Ik liet zijn vraag op me inwerken. Mijn vorige partner overleed aan een hersentumor en ikzelf werd zeven jaar geleden getroffen door een herseninfarct. Ik overleefde het infarct en heb geen blijvende gevolgen. Bovendien hebben verschillende familieleden ermee te maken gehad. Het antwoord op de vraag of ik wilde meedoen werd steeds duidelijker.” Maar ook het kersverse kleinkind van zijn nieuwe partner was doorslaggevend om mee te doen. “Zo’n klein wezentje; je moet er toch niet aan denken dat dat wordt aangevallen door zo’n sluipmoordenaar.” 

Sympathiek

Joost hoefde niet lang na te denken: hij had tijd en moraal, dus hij schreef zich in. De gepensioneerde geschiedenis- een aardrijkskunde leraar traint bijna dagelijks Mediplan in Bussum. Doet daar aan kracht en conditie. Middels weerstand op te hogen op de cardioapparaten bootst hij de bergen na. In het weekend stapt hij op zijn racefiets om kilometers te vreten. En over die fiets gesproken: dat is ook zo’n mooi verhaal. “Ik had niet echt een racefiets dus ik speurde Marktplaats af naar een betaalbaar exemplaar. Ik vond een professionele koersfiets. Honderddertig euro. Ik vond het een schappelijke prijs en wilde niet afdingen. Ik vertelde de verkoper waarvoor ik de fiets nodig had. ‘Houd je geld maar in je zak en neem die fiets maar mooi mee’. Ik was aangenaam verrast door zijn sympathieke geste.”

‘Ik kan wel zeggen dat de fiets voor mij de Zeeuwse wapenspreuk Ik worstel en kom boven betekent’

Dat Joost van kinds af aan al fietst, komt hem mooi van pas. “Ik stam uit de tijd van zwart-wit televisies waaraan ik vroeger zat gekluisterd als Jan Cottaar, zeg maar de Mart Smeets van nu, samen met Bob Spaak verslag deed van de Tour de France. Ik had toentertijd een vakantiebaantje en als ik daarmee klaar was, dan fietste ik op mijn Gazelle met terugtraprem op mijn allerhardst naar huis. Toen ik veertien was dacht ik: ik wil naar oma die in Tilburg woonde. Ik woonde met mijn ouders in Goes. Thuis dachten ze dat ik bessen plukken was, ik dacht: als ik het tegen ze ga zeggen, dan mag ik niet. Woest waren ze toen ze het hoorde, maar ik was wel lekker bij oma. Ik kan wel zeggen dat de fiets voor mij de Zeeuwse wapenspreuk Ik worstel en kom boven betekent. Deze spreuk doet recht aan mijn vele fietsuren in Zeeland tegen de wind en de worsteling.”

Gebroken schedel

Als student gaat Joost op de fiets op vakantie. Dubbele boterhammen met pindakaas mee en trappen met die hap. Toen hij leraar aardrijkskunde en geschiedenis werd, had hij lange zomervakanties waarin hij mooie tochten kon maken. In 1985 slaat het noodlot tijdens een van zijn vakanties toe; een Franse automobilist die op weg was naar zijn schoonvader in het ziekenhuis, klapt met zijn wagen op Joost. Het eerste dat hij na ruim twee uur coma zag, waren de ogen van een prachtige blonde verpleegster. “Ik dacht: ik ben in de hemel. Maar al snel kwam ik erachter dat ik daar niet was maar dat ik in het ziekenhuis was beland. Als ik twee centimeter naar rechts was gegaan met mijn fiets, was ik morsdood geweest.” 

‘Toen ik arriveerde en het bord Roma passeerde heb ik staan grienen als een kind’

Twee weken verblijft Joost met een gebroken schedel en andere verwondingen in het Franse ziekenhuis en ziet hoe Joop Zoetmelk wereldkampioen wordt. Later zou deze Nederlandse fietsheld een voorbeeld zijn voor Joost. “Zoetemelk had voor zijn overwinning ook een ernstig ongeluk gehad en had zich terug geknokt. Als hij het kon, kon ik het ook. Ik nam me voor nog een keer naar Rome te fietsen na mijn herstel.” En hij voegde daad bij woord. Na ruim twee jaar revalidatie, stapt Joost weer op zijn stalen ros en fietst naar de Italiaanse hoofdstad. “Toen ik arriveerde en het bord Roma passeerde heb ik staan grienen als een kind.”

Sponsoren

Maar dat war einmal; nu richt Joost zich op de Giro KiKa. Hij is een van de vrijwilligers die zelf de reis- en verblijfkosten betaalt, maar nog wel hard op zoek is naar sponsoren zodat hij de inleg van 2500 euro bij elkaar heeft. Door zijn dagelijkse trainingen bereidt hij zich voor op de tocht door het gletsjerrijke Italiaanse landschap. “Ik vraag niet om een betaalde vakantie, maar om een solidariteitsbijdrage voor de jonge zieke medemens en de medisch wetenschap, die in het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven zich hard inzet voor onderzoek naar verhoging van de overlevingskansen van de getroffen kinderen.”

Wie Joost de Kort wil sponsoren kan dit doen via de site https://www.girodikika.nl/joost-de-kort-giro-di-kika-2021