Als je het niet zeggen kan, zing het dan!
BUSSUM Paul Sluis uit Bussum heeft de afgelopen weken met zachte toon geschreven over de vreemde wereld waarin we momenteel leven. Dit is voorlopig zijn laatste bijdrage.
Ondanks de steeds terugkerende negatieve boodschappen en het aanscherpen van de regels, probeert onze premier ons steevast een grote worst voor te houden. Als we ons allemaal netjes aan de regels houden kunnen we misschien eind december wel gezellig samen om tafel voor het kerstdiner. Om te zeggen dat dit voor mij nu juist een reden is om niezend zonder mondkapje door de Albert Heijn te gaan lopen gaat misschien wat ver, maar een enorme motivatie om de regels trouw te volgen is het voor mij in ieder geval niet. Hoewel de isolatie bij sommigen tot enorme eenzaamheid en mentale problemen leidt (zie mijn vorige column over Rinus), bevalt de rust en regelmaat die de huidige situatie met zich meebrengt mij ook wel. Corona blijkt in bepaalde situaties het ideale argument om een semi-gezellige sociale activiteit over te slaan.
Tere zieltjes
Niets ten nadele van mijn familie en vrienden. Allemaal fijne mensen. Maar na zes pakjesavonden, vier kerstdiners en drie nieuwjaarsborrels begin ik in januari doorgaans niet ‘lekker fris’ aan het nieuwe jaar. Dus het vooruitzicht van een sinterklaasavond via Facetime en het kerstfeest in quarantaine vind ik best aantrekkelijk. Helaas denkt niet iedereen in ons gezin hier hetzelfde over. Boet vraagt al sinds juni elke avond of de Sint al uit Spanje is vertrokken. En ook Lou kijkt reikhalzend uit naar de golf aan cadeaus die ze ieder jaar in december ontvangt. Het vroeg van mij dan ook een strategische meesterzet om dit in goede banen te leiden. Ik kom niet achteloos op hun tere zieltjes gaan staan door simpelweg de boodschap te brengen dat de gehele decembermaand, inclusief alle feestelijkheden, geschrapt werd. Ik vond dan ook dat ik niet te veel af kon wijken van de traditie, en besloot alleen het december oeuvre enigszins te herschrijven. Zo komt het dat wij voor de open haard en kerstboom de liedjes dit jaar een iets andere invulling geven dan gebruikelijk.
Zingen
Want als je het niet zeggen kunt, zing het dan: De kap van Sinterklaas, Sinterklaas, Sinterklaas. De kap van Sinterklaas is hij vergeten, dus helaas.. Daar hoest hij, daar proest hij, hij komt er dus niet in. Het snot loopt, het snot loopt, het snot loopt van zijn kin!
En: Zwarte Piet ging uit fietsen, en nieste in z’n hand. Hij moest toen gaan lopen op anderhalve meter af-stand. Hij kwam in een dorpje en zei tegen Bart Smit, ik geloof dat ik besmet ben met co-ohoo-vid. Bart Smit moest niet lachen en sprong aan de kant, toen kon Piet niets kopen voor de kids in ‘t land; Oh denneboom, oh denneboom, helaas had onze oom toch een symptoom. Met mijn bevro-ohh-ren loon, ook geen cadeautjes voor mijn zoon. Oh denneboom, oh denneboom, wat is het rustig zonder oom.
En tot slot: Oh kom maar eens kijken wat ik mijn schoentje vind, alles gekregen van die lieve Sint. Drie mondkapjes in een net, zodat ik niet zo super spread. Een sneltest, helemaal kant en klaar, zo loopt oma geen gevááááhaar...
Ik hoor u meezingen! Doe er uw voordeel mee.
Paul
paul@marcommman.nl
marcomman.nl
