Predikant Willemijn Jonkers zegt Kerk aan Zee vaarwel na haar laatste dienst
Willemijn Jonkers zal haar laatste kerkdienst bij Kerk aan Zee niet snel vergeten. Na bijna zes jaar neemt ze afscheid als predikant met een speciaal moment op het strand.
MUIDERBERG Met een roodgekleurd afscheidsritueel wordt de laatste dienst van Willemijn Jonkers feestelijk afgesloten. "Afscheid nemen is heel jammer, maar ik kijk ook terug op wat er de afgelopen jaren bereikt is", vertelt Jonkers. Voor haar is de kracht van de dorpskerk heel bijzonder en heeft ze vele jaren met veel creativiteit mensen bij elkaar gebracht.
Toen Jonkers bijna zes jaar geleden in Muiderberg bij de Oecumenische Kerk aan Zee kwam, had ze als doel om de kerk weer midden in het dorp te zetten. Een uitdaging om in deze tijd te ontdekken wat een kerk met zingeving kan doen. "In het dorp is Kerk aan Zee de enige kerk, maar er is concurrentie met alle sporten en activiteiten", vertelt Jonkers. "Als je ook buitenkerkelijke mensen wilt aanspreken, moet je het anders inrichten. Het is denk ik mijn kracht geweest dat ik die vertaalslag heb kunnen maken."
Jonkers introduceerde samen met haar collega's meer rituelen en speciale gelegenheden naast de zondagsdienst, waarmee Kerk aan Zee een grotere rol speelt in het dorp. Jonkers: "Wat heel mooi is in Muiderberg dat er veel openheid is. Mensen willen vernieuwing en verbreding om echt uit te reiken naar de omgeving." Die verbinding maakte Jonkers met laagdrempelige vieringen en allerlei rituelen. "We hebben bijvoorbeeld een Santa Run gehouden voor een goed doel, een Kerstzangavond voor gezinnen en we hebben de traditie opgepakt van Allerzielen. Rond november kunnen mensen naar de kerk komen om een geliefde die is gestorven te herdenken: Lichtjes in het Donker. Daar komen mensen uit de wijde omtrek naartoe. Het wordt gevierd aan de hand van de vier elementen en het biedt een laagdrempelige plek van troost."
In het rood
Vanwege de coronamaatregelen kon er afgelopen zondag geen klassieke receptie gehouden worden na haar laatste dienst. Geen mensen dicht op elkaar en geen handen schudden. In de kerk mag slechts een beperkt aantal bezoekers, ongeveer een derde van de normale capaciteit. Jonkers: "Mensen moesten zich vooraf opgeven als ze aanwezig wilden zijn, waardoor veel mensen die hadden willen komen er niet bij konden zijn." Haar laatste dienst werd, net als voorgaande diensten sinds coronatijd, wel online uitgezonden.
Toen Jonkers begon bij de Kerk aan Zee droeg ze tijdens de intredingsdienst rood en zondag nam ze in dezelfde kleur afscheid. Jonkers: "Alles was bij het afscheidsritueel in het rood: de kleur van Pinksteren, De Heilige Geest, van liefde, van alles dat je met passie en enthousiasme doet. Dat geeft het een feestelijke sfeer." Vanaf de kerk liep het gezelschap naar het strand onder begeleiding van violiste Monique de Leeuw. Vincent de Lange zong tegen het einde van de viering, waarna Jonkers tussen lange rode linten door liep om ritueel afscheid te nemen. Haar roeiteam uit Muiden kwam aangeroeid tot aan het strand en nam Jonkers mee het water op.
Lutherse
Jonkers vertrekt van de oecumenische, modernere Kerk aan Zee naar een lutherse kerk in Amsterdam-Zuidoost. "De lutherse kerk is blijmoedig en hij staat in een stadsdeel met een hele unieke bevolking", vertelt Jonkers. "Kerkelijk gezien is het de meest levendige plek van heel Nederland. Ik ga werken in een gebouw waar twaalf kerken samenkomen en veel mensen van Surinaamse afkomst zijn. Surinaamse mensen hebben een bepaald soort spiritualiteit waar ik goed bij aansluit en altijd veel verbinding mee voel. Ze hebben thuis veel vieringen en er is meer lethargie. Dat vind ik leuk en ik ben heel benieuwd hoe dat gaat werken."
Uiteraard gaat ze de Kerk aan Zee missen. Jonkers: "De plek is heel magisch, boven op die berg aan het strand. Dat is uniek. Ik vind het fijn dat ik nog in het dorp woon en de mensen af en toe tegenkom in het dorp, maar dan niet meer in mijn functie als predikant. Ik sta altijd veel te praten op straat om te vragen hoe het met iemand gaat. Dat zal wel minder worden, maar is niet zomaar weg. Misschien kan er wel een ander soort relatie groeien. Ik heb bij de kerk veel creativiteit kwijt gekund en ben altijd dankbaar ontvangen. Dat blijft je bij."
