Leren in de open lucht
In deze onprettige tijden, waar soms het uiterste van ons gevergd wordt, is het fijn als er ook iets positiefs te melden valt.
Met het mooie weer zit ik vanzelfsprekend op de fiets en trap er heel wat kilometertjes doorheen. Mijn start begint traditioneel te worden. De Verlengde Fortlaan af, het bruggetje over de Karnemelksloot over en dan linksaf het water volgen. Passeer meteen ook de ingang naar het Laarzenpad van de Naardermeer. Daar was vroeger een weelderige volkstuin, maar die ging een paar jaar geleden in twee dagen plat om plaats te maken voor een grasveld met picknicktafel en bijbehorende banken. Deze wordt steeds vaker gebruikt. Zo ook door de vader van Merel en Jasper. Het drietal blijkt in IJburg te wonen, maar daar is een verbouwing gaande en van rustig thuisleren door de kinderen komt niet veel terecht. Vader nam een goed initiatief en ging met hen richting Naardermeer, want daar was het rustig. En ze kregen gelijk. Gezeten aan de picknicktafel, in het vroege zonnetje, bleek het goed leren te zijn. Ze zaten midden in het groen en het was er rustig, zonder al te veel volk om hen heen. Ik kletste even met de drie en vertelde terloops dat Merel in het Latijn een Turdus Merula heet. Vonden ze prachtig en ze zullen dat naampje vast nog weleens tevoorschijn halen. Papa had de juiste weg bewandeld om zijn kinderen in alle rust te onderwijzen. Veel sterkte toegewenst.