Dank aan de locals!
De parallel met een inheemse stam uit de binnenlanden van Brazilië is misschien wat ver gezocht, maar ik kan me de frustratie van de oorspronkelijke Bussumse bevolking wel voorstellen. Mannen met chokertjes, bootschoenen, de Gooise 'r' en Jan-Diederik met zijn hockeystick waren hier natuurlijk 50 jaar geleden ook al. Maar het type Amsterdamse import, dat haar elektrisch aangedreven bakfiets pontificaal op de stoep parkeert om vervolgens zonder haar zonnebril af te zetten de schappen van de Albert Heijn afstruint naar een verantwoorde quinoasalade voor de kinderen, is een stroming die hier nog vrijwel onbekend was. Laatst vroeg iemand, wier overgrootopa de Vesting nog met zwaard en schild had verdedigd, mij of ik me wel bewust was van de schade die ik, samen met alle andere immigranten, had aangericht. De bergen euro's die zijn verdiend met de overwaarde van de compleet op hol geslagen Amsterdamse huizenmarkt worden massaal gepompt in Bussumse stulpjes waarvoor je voorheen nog niet de helft betaalde. Waar ouders vroeger nog een vrije en weloverwogen keuze konden maken voor de juiste basisschool voor hun kinderen, is het tegenwoordig zaak om je foetus direct na bevruchting in te schrijven op 12 verschillende scholen, in de hoop dat je na een kop koffie met de directeur kans maakt op een plekje. Kan je kind voor zijn 12e jaar starten met zwemles, dan mag je in je handjes knijpen. En de kans dat je kroost wordt ingeloot bij 'Gooische' is tegenwoordig kleiner dan de kans op een plekje aan de Harvard Medical School. Kortom, Bussum is vol, vol met import-Amsterdammers. Mensen zoals ik, die hier massaal hun geluk hebben gezocht na hun vertrek uit de nog vollere hoofdstad. Er staan nog net geen 'Amsterdammertjes' langs de straten, en als Geert W. actief was geweest als lokale politicus, had hij hoogst waarschijnlijk de vraag gesteld; 'willen jullie meer of minder Amsterdammers?' Ik had me eigenlijk niet zo gerealiseerd dat de inheemse bewoners van dit mooie dorp misschien wel helemaal niet zaten te wachten op een heuse annexatie. Dat de Bussumse vergrijzing wel wat kleurspoeling kon gebruiken, is een feit. Maar net zoals na een bezoek aan de kapper, is het wel even wennen. Daarom neem ik de vrijheid namens alle import-Amsterdammers, dank aan de locals! Dit was mijn laatste zomercolumn van dit jaar. Dank voor uw aandacht, ik heb veel plezier beleefd aan het schrijven ervan. Mocht u op zoek zijn naar een stukje tekst - cynisch, gevat, eerlijk en/of sarcastisch - dan weet u mij te vinden. Fijne winter!
Paul. sluis.paul@gmail.com