Enfant Terrible gezocht
Toen wij het onvermijdelijke besluit hadden genomen om ons zo geliefde Amsterdam achter ons te laten om een nieuw leven te gaan opbouwen in 't Gooi, gaf mij dat nou niet direct een euforisch gevoel. In tegenstelling, mijn eerste gedachte was: dit was mijn leven. Huisje, boompje, beestje, depressietje en langzaam wachten op het einde der tijden. Op enig moment besloot ik om mijn treurnis opzij te zetten en te onderzoeken wat ik kon doen om mijn nieuwe leven te voorzien van wat meer glans. Al snel kwam ik uit bij mijn voorliefde voor voetbal. Tijdens mijn vroege jeugd heb ik altijd gevoetbald, tot het moment dat mijn puberale hormonen me vertelde dat het vrouwelijk schoon op de voetbalclub in schril contrast stond bij dat van de naastgelegen hockeyclub. Toch heb ik voetbal als sport altijd veel leuker gevonden dan hockey en mede daarom besloot ik te informeren of ik me kon aansluiten bij een voetbalteam van de plaatselijke Bussumse Football Club. Dan heb ik in ieder geval af en toe iets te doen, zo was mijn troostende gedachte. Een lot uit de loterij, zo bleek later.
Vorige zomer kreeg ik de kans om een eigen team te formeren voor de populaire 7 tegen 7 competitie op BFC. Na een hete transferzomer was het de combinatie van een groenteboer, advocaat en zo'n beetje alles wat daar tussen zit, dat samen ons team 'Enfant Terribles' vormde. Een samenraapsel van oud- Amsterdammers en 'locals'. Afwisselende mannen met talent, inzicht en een lange bal, maar zeker ook figuren waarvan ik blij was dat ze überhaupt hun voetbalschoenen aan hadden gekregen. Sport verenigt, zo bleek maar weer.
Na een seizoen vol hoogte- en dieptepunten, liepen we eind juni op een haar na het kampioenschap mis. Gelukkig geeft onze tweede plek wel recht op directe promotie naar een hoger niveau. Hoewel dat op zichzelf enkel een reden lijkt voor hoop en vreugd, wekt het besluit van onze keeper om op zijn 65e jaar te stoppen als betrouwbare doelverdediger, om zich weer volledig te richten op het wel en wee van zijn groentewinkel, toch enige angst op. Als jonge tomaten aan een tros, zo kleefde de ballen aan zijn handschoen. En een voetbalteam zonder fatsoenlijke keeper, is als een Bussums gezin zonder bakfiets. Dus, is nummer 1 jouw lievelingsgetal, zijn je handen als honing op een zwerm bijen, ben je net wat langer dan Roel van Velsen of wil je gewoon af en toe op vrijdagavond bij je vrouw weg; dan ben jij misschien wel onze transfertarget van deze zomer!
Paul
Sluis.paul@gmail.com