Douwe de Joode (77): 'Je zou er een fantastische film van kunnen maken'
Douwe de Joode uit Laren wordt geïnspireerd door schrijvers als Philip Kerr, John Grisham en Nederlandse en Scandinavische auteurs.
LAREN Laarder Douwe de Joode (77) heeft in anderhalf jaar tijd zijn vierde thriller geschreven: Cyber-Cel. "Ik ben er drie keer aan begonnen", vertelt hij. "Je moet de lezer namelijk direct kunnen pakken en aanvankelijk lukte dat niet." Maar nu ligt het gedrukt en wel in de winkel. "Het is goed ontvangen", zegt De Joode trots, die naast schrijven ook beeldhouwt bij De Gooische Academie.
Cyber-Cel leest als een jongensboek en zit vol spanning met cliffhangers, maar ook met romantische situaties, vertrouwt de schrijver me toe: "Je blijft doorlezen, want je wilt weten wat er verder gaat gebeuren." De Joode gaf het boek in eigen beheer uit en met 140.000 woorden en 315 pagina's is het meteen ook zijn dunste van de vier thrillers geworden. Er lag ook nog een andere uitdaging, want voor het eerst in zijn schrijverscarrière heeft hij de ik-vorm gebruikt. "En dan moet je heel goed opletten dat je die vorm consequent gebruikt."
Charles von Westerflier speelt de hoofdrol in het boek. Von Westerflier wordt in 2015 namens de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD) gevraagd onderzoek te doen naar de mogelijke inmenging van Rusland op de verkiezingen in 2016 in de Verenigde Staten en in 2017 in Nederland. Hij vertrekt in het najaar op een geheime missie naar Sicilië, omdat er signalen zijn die aangeven dat daar een Russische cel actief is. De Joode: "Als oud-journalist volg ik altijd het nieuws en kijk naar de actualiteit", zegt hij over de insteek van het boek.
Alle plekken waarover De Joode schrijft, heeft hij ooit bezocht. Daarnaast leest hij zich goed in en laat hij zich voorlichten zodat hij weet waar hij over schrijft. Ook maakt hij graag gebruik van Google Earth ("fantastisch instrument"). De Joode meet dan de afstand tussen bijvoorbeeld de kroeg en de kerk. Blijkt dat anderhalve kilometer, dan is dat zo'n vijftien minuten lopen. Het moet gewoon realistisch zijn, aan nattevingerwerk doet hij niet. "En mocht er achteraf toch iets niet kloppen, dan roep ik dat het natuurlijk fictie is", lacht hij. Belangrijk is dat het verhaal consistent is en dat de namen van de personages bij de lezer blijven 'kleven'. "Ook probeer ik bij de lezer de andere zintuigen te prikkelen, zoals reuk, gehoor en gevoel. Dat doe ik bijvoorbeeld door muziek en andere geluiden te benoemen of de geur van een bloem of een ruimte te beschrijven."
Van wie heeft de Laarder het schrijven? De Joode denkt van zijn vader. Hij schreef toneelstukken en deed dat - bij de kachel - met een goede sigaar in zijn mond. "En hij maakte me daar deelgenoot van", herinnert De Joode zich, die in het dagelijks leven ook communicatieadviseur - bij crisissituaties met name in de gezondheidszorg - is.
De Joode had zijn debuut met Duister Imago. Dat handelt over het oprichten van een politieke partij op Curaçao en de handel in drugs vanuit dat eiland met Europa. Hij reisde samen met zijn zoon naar het eiland in de zuidelijke Caraïbische Zee, waar zij een MIVD-introductie kregen. Daarna volgde Heilloze Handel over een internationale handel in geneesmiddelen tegen aids. De medicijnen die om niet naar ontwikkelingslanden in Afrika werden gestuurd, worden niet gebruikt, maar (terug)verkocht aan Europese landen. Zijn derde boek Waanzin gaat over een door Rembrandt verstopte tekst in zijn schilderij 'De anatomische les'. De tekst kan het imago van medische specialisten ernstig beschadigen. Zijn laatste - Cyber-Cel - is volgens De Joode zeker goed geworden: "Je zou er een fantastische film van kunnen maken." Is boek nummer vijf al in de maak? "Nog niet, maar in mijn hoofd komen alweer allerhande scenario’s in beeld. Maar het kan soms nog wel een jaar duren voordat ik de eerste zinnen aan mijn pc toevertrouw!"