Weer vogeldrama voor mijn neus
Bijna zou ik zeggen: je kunt erop wachten! Vorige keer een sperwer met kramsvogel. Vorige week zaterdag weer een ander drama met vogels!
Bert, mijn overbuurman, en ik zitten dagelijks in het zonnetje (indien aanwezig) een cryptogram te maken. De doordeweekse zijn goed te doen, maar in het weekeinde zijn ze een stuk pittiger. En daar zaten we dan, afgelopen zaterdag. Bijna op schoolse manier te zoeken naar moeilijke woorden. Totdat daar eensklaps, vlak voor onze neuzen, een schichtende ekster met een rotvaart uit de ribes knalde en half onder de daar geparkeerde auto van Ellen, de vrouw van Bert, verzeild raakte. Met in zijn snavel een vogel, die uiteraard van alles deed om los te komen. Razendsnel veranderde de ekster zijn greep en had de vogel nu vast aan een poot. Het hele tafereeltje ging met luidruchtig gefladder gepaard. Onmiddellijk zeilde er een andere ekster vanuit een boom omlaag en kon het touwtrekken beginnen. Al met al duurde het nog geen twintig seconden. Stomverbaasd en danig ontdaan kon ik in de kluwen een goudvinkmannetje ontdekken. Lang heeft deze prachtige vogel niet geleefd. Hij werd letterlijk uit elkaar gescheurd en beide eksters verdwenen met elk een stukje Pyrhulla pyrhulla naar de veiligheid van de struiken. De maaltijd zal niet uitbundig geweest zijn en er zal dan ook snel een einde aan gekomen zijn. Eeuwig zonde van die vogel die in vroeger tijden graag als kooi- en kweekvogel gehouden werd.