Dezelfde sperwer?
Een verontschuldiging is wel op zijn plaats. Over mijn laatste stukje. Daar leek het of de groene specht op de foto een kramsvogel was. Niet dus! Maar met deze nieuwe foto wordt het goedgemaakt.
Alle eer en dank gaan uit naar Dik Beker, die direct na het verschijnen van onze krant mij een geweldige foto toestuurde van een kordate sperwer die in zijn tuin had toegeslagen. Zijn prooi, een spreeuw, had geen schijn van kans en werd, nog levend en wel, stukje bij beetje opgepeuzeld. Hemelsbreed is het hooguit een paar honderd meter van de woning van Jil Bakker. Het kan dus zomaar om dezelfde sperwer gaan die onlangs, voor onze ogen, een zojuist geslagen kramsvogel had gedeponeerd. Helaas heb ik geen goede foto van een kramsvogel kunnen vinden om de onduidelijkheid van vorige keer teniet te doen. Het stukje had natuurlijk te maken met het mooie weer en de zeer lenteachtige natuur. Op woensdag die week had ik zelfs een zingende tjiftjaf. Op zich is die typische trekvogel niet zo vreemd, want er zijn altijd wel een paar wintermeldingen. Maar een zingend exemplaar ergens eind februari is zeker het noemen waard. Minder leuk was de vondst van een dode kerkuil bij de Maxis. De soort doet het erg goed de laatste jaren, maar kampt met nogal wat slachtoffers op de grote wegen. Het wegsmijten van etenswaren uit de auto lokt veel muizen en daar komen de kerkuilen graag op af. En worden makkelijk geplet!