Einde winteroefening voor kramsvogel
Stukje gaat over het zeer vroege fraaie voorjaar. Ook de foto heeft ermee te maken. De kramsvogel uit de kop is een verhaal apart.
Vorige week was er ook een mooie dag met zon en weinig wind. Hoogste tijd voor een flink stukje fietsen. Aan het begin van mijn tocht kwam ik langs de afgebrande boerderij van Jil Bakker. Natuurlijk een praatje gemaakt. Over het wel en vooral wee van de toekomst van de oude boerderij. De hele zaak is nu een twistappel tussen twee verzekeringsmaatschappijen en dan weet je het wel. Voorlopig niks. Plotseling zagen we hoe de kat, die luierend in het zonnetje lag, opstond en sluipend naar de bouwval wilde kruipen. Daar kwam eensklaps letterlijk uit de hemel een sperwer gevallen met een kramsvogel in de klauwen. Zomaar op geen 30 cm van onze voeten! Sperwer liet het dier meteen los en verdween zelf in razende vaart de bosjes in. Alles in nog geen 20 seconden tijd. Niet genoeg om een kiekje te maken. Kramsvogel overleefde het niet en zijn terugreis naar het hoge noorden eindigde dus aan de rand van de Karnemelksloot. Triest, omdat het voorjaar juist zo goed was begonnen. Ik had al een lepelaar gezien en een grutto gehoord. En een paar citroenvlinders. Ook aardhommels. Veel buizerds aan het baltsen. Rietgors is ruim terug en er vlogen wat veldleeuweriken over. Erg leuk zijn de 2 groene spechten in de buurt die luid aan het lachen zijn. Merels, zanglijster en grote lijster zingen 's ochtends het hoogste lied. Daar doen we het dan maar mee.