Hoe Stéfanie haar Bonnie beter maakte
Dochter Stéfanie liet zich weer eens van haar geniale zijde zien. Na lang getob met poes Bonnie vond zij dé methode tot herstel.
Eerst even een mededeling van huishoudelijke aard. Iedereen die reageerde op het radiobuizenverhaaltje veel dank! Al bij de eerste was het probleem opgelost. Deze amateurtechneut, bouwer van buizenversterkers, kocht ze meteen allemaal! Nu vlug naar Stéfanie en Bonnie. Zoals gezegd begon de 10-jarige poes in het leuke huis van mijn dochter aan de Hamerstraat zich niet lekker in haar velletje te voelen. Haaruitval, weinig eetlust en niet tierig. Er was duidelijk iets gaande in het poezenlijfje.
Toen de kosten van de dierenarts rond de € 200,- kwamen was het welletjes. De diagnose bleef hangen in de buurt van 'gestrest' en de kattenvalium leek ook niet bijster te werken. Daar ging bij Steef een lampje branden. Hoewel het normaal rustig is daar op de Hamerstraat en de poes aanvankelijk echt poezerig deed, was de aanwezigheid van een paar buurkatten duidelijk frustrerend voor Bonnie. Vooral die ene rooie zorgde voor onaangename opwinding. Zou Bonnie zich niet gewoon belaagd voelen? Wat deed Steef dus? Ze plakte het raam waar Bonnie altijd voor ligt af met ondoorzichtig, maar wel doorschijnend plakplastic, zodat de poes niet meer kon zien wat er buiten gebeurde. Dus ook geen rooie rakker meer om op haar zenuwen te werken. En, verdomd, het was dé oplossing! Bonnie is weer de kalme, lieve huispoes!