Directeur John van Seumeren (64) verlaat 'zijn' Minister Calsschool
NAARDEN John van Seumeren was 42 jaar werkzaam in het onderwijs, waarvan de laatste 28 jaar als directeur van de Minister Calsschool. Gisteren, dinsdag 5 februari, was zijn laatste werkdag. Het einde van een tijdperk.
Hij is druk bezig met het opruimen van het archief als we zijn kantoor binnenlopen. De 64-jarige directeur oogt nog jeugdig en zou nog wel jaren door kunnen gaan, maar heeft besloten dat het een mooi moment is om te stoppen. "Er zijn meer dingen in het leven die leuk zijn om te doen." Terwijl hij vertelt dat hij officieel op 13 februari afscheid neemt van de leerlingen, laat hij zijn aanstellingsbrief uit 1990 zien. Die kwam hij tegen in het archief.
In die 28 jaar dat hij directeur was van de Minister Calsschool heeft hij nooit overwogen om over te stappen naar een andere school. "Ik heb daar geen moment tijd voor gehad, ik was te druk met van alles." Als hij terugblikt lopen verbouwingen en verhuizingen als een rode draad door zijn carrière. Zo begon hij in januari 1991 aan de J.W. Frisolaan met 118 leerlingen in een gebouw dat bedoeld was als tijdelijke huisvesting. "Met een pennenstreek is er toen door de minister een permanente huisvesting van gemaakt", herinnert hij zich. Maar ook dat de staat van onderhoud vrij slecht was. Een tijdje werd er toen lesgegeven vanuit de Vestingschool, daarna kwamen ze terecht in noodlokalen bij de Frisolaan toen die gerenoveerd werd. De dependance aan de Verlengde Fortlaan staat er nu negen jaar. Ook zag hij het aantal leerlingen groeien tot boven de 400 en zijn er inmiddels 46 leerkrachten in dienst. Die leerlingen, de ouders, collega's, het sociale contact en het lesgeven gaat hij het meest missen. Want de directeur stond nog regelmatig voor de klas als 'invaller'. "Het is het mooiste vak dat ik ken: je mag omgaan met kinderen en hen begeleiden in hun ontwikkeling." Toch plaatst hij ook wel een kritische noot. Met name over de administratieve taken die leerkrachten tegenwoordig hebben. "Ik zie er ook de noodzaak wel van, maar je hebt als leerkracht nu minder tijd om lessen voor te bereiden en iets extra's te doen."
Voor die extra's probeerde hij toch altijd tijd te maken. "Leerkracht zijn is geen gewone baan. Je moet snel schakelen, flexibel zijn en je inleven in een kind." Het was voor hem een tweede natuur. Dat inlevingsvermogen kwam ook duidelijk naar voren toen de school te maken kreeg met de MH17-ramp. Een moeder en haar drie kinderen, waarvan er twee nog op de school zaten, kwamen om bij het vliegtuigongeluk. "Een tragisch dieptepunt, terwijl er ook veel mooie herinneringen zijn van al die jaren", aldus Van Seumeren. Daar komen nog een paar mooie herinneringen bij: het afscheid en de reünie op 22 juni ter ere van het 50-jarig bestaan van de school.