Na 38,5 jaar stoppen Piet en Elly Vos met hun werk in de Wilhelminakerk
Piet Vos, koster en gebouwbeheerder van de Wilhelminakerk, heeft zaterdag uit handen van burgemeester Han ter Heegde een koninklijke onderscheiding ontvangen.
BUSSUM Piet Vos, koster en gebouwbeheerder van de Wilhelminakerk, heeft zaterdag uit handen van burgemeester Han ter Heegde een koninklijke onderscheiding ontvangen. Samen met zijn vrouw Elly (66) heeft hij zich 38,5 jaar ingezet voor de Wilhelminakerk en de gemeenschap in Bussum. "We hadden een geweldig afscheidsfeest en Piet werd echt heel stil toen hij de onderscheiding ontving", aldus een trotse Elly.
Piet vertelt dat hij toevallig in het vak terecht is gekomen. "Ik ben begonnen als monteur, toen vrachtwagenchauffeur en daarna glaszetter. Iemand wees mij erop dat ze een koster zochten voor de Wilhelminakerk. Ik ben opgegroeid in een kostergezin. Mijn ouders waren kosterbeheerders van de Kruiskerk in Huizen en ik hielp mijn vader met de erediensten. Dat vond ik toen al geweldig om te doen en daarom sprak de vacature mij aan. Gelukkig was ik degene die de baan kreeg. Elly ging toen vrijwilligerswerk doen, waarvoor ze een vergoeding kreeg, en voor je het weet heb je het samen bijna veertig jaar gedaan."
"Wij zijn toen ingetrokken in de dienstwoning die vastzit aan de kerk", vertelt Elly. "Via een tussendeur liep je vanuit de hal van ons huis zo de kerk in. Sinds 1 januari zijn we met pensioen en nu wonen we in een appartement aan de Ceintuurbaan, wat ons uitstekend bevalt."
Een koster bereidt, samen met de dominee, de erediensten voor. "Vroeger waren er twee erediensten en later kwamen daar ook bijzondere diensten bij. Voor een eredienst moet je zorgen dat alles op orde is voor de dienst, zoals de opbouw van de kansel, licht en geluid. Ook ontving ik de mensen die voor de erediensten naar de kerk kwamen."
Afwisselend werk
Elly: "Je bent gastheer en -vrouw van de kerk. De belangrijkste activiteiten zijn de erediensten in de Wilhelminakerk, maar daarnaast worden de kerk en de zalen verhuurd voor cursussen, lezingen, vergaderingen, concerten en verschillende optredens en dat hebben we ook altijd georganiseerd, natuurlijk met een kopje koffie of thee erbij. Voor ons was het heel afwisselend werk en je ontmoet veel mensen, wat we altijd heel gezellig vonden. Iedere ochtend kwam er wel iemand langs voor een bakje koffie en zaten we samen aan de tafel. Het contact met de mensen en natuurlijk ook de gezelligheid gaan we dan ook zeker missen."
"En de inwoners gaan ons ook missen. Vorige week woensdagmiddag had de Wilhelminasoos voor ouderen een afscheid voor ons georganiseerd met een leuk programma samen met een gebakje en glaasje wijn. Deze soos wordt in oktober al veertig jaar georganiseerd in de kerk en daar zijn we altijd bij betrokken geweest. Ook haal ik de bezoekers op en breng ze weer naar huis. Ze beginnen met bidden en zingen en daarna worden er spelletjes gespeeld. Wat ze ook gaan missen, vertelden ze mij, zijn mijn flauwe grapjes", vertelt een lachende Piet.
"Als iemand bijvoorbeeld met Rummikub niet kon winnen, stopte ik stiekem wat steentjes met de gekleurde cijfers in mijn zak. De bezoekers vinden het leuk als je een beetje gek doet en ik ook. Ook staan we altijd klaar met een luisterend oor en soms hebben de bezoekers een schouderklopje of een glimlach nodig. En dat doen we dan ook met veel plezier."
Een koster bereidt, samen met de dominee, de erediensten voor
Stichting Kinderen in Nood
Het echtpaar is met pensioen en wat gaan ze nu doen? "We gaan zeker niet achter de geraniums zitten. Ik ben een paar maanden geleden gevraagd om chauffeur te worden van een busje van het Stichtse Hof om inwoners in een rolstoel ergens naartoe te rijden en dat ga ik doen. Een goede vriend van ons, Nijs Brouwer, heeft voorgesteld dat we meer voor de Stichting Kinderen in Nood gaan doen. We zijn al een paar keer mee geweest voor vrijwilligerswerk in Roemenië, Oekraïne en Tsjechië. Ook heb ik samen met Nijs een ambulance naar Roemenië gebracht. En ik heb nog veertien dozen staan met mijn treinen en toebehoren erin. In ons nieuwe appartement hebben we een souterrain en ik wil graag met onze vijf kleinkinderen de treinen weer opbouwen om er samen van te genieten. Ik hoop dan ook echt dat deze droom uitkomt."
Tijd voor elkaar
Elly weet nog niet precies wat ze wil gaan doen. "Ik ga wel door met mijn bezoeken aan de 80-plussers. Als ze jarig zijn, kom ik langs met een bosje bloemen en als ze ergens naartoe willen, dan haal en breng ik de inwoners. Verder wil ik het nu even rustig aan gaan doen. De kerk was een verlengstuk van ons huis en we waren 24 uur per dag, 7 dagen in de week aanwezig. Dat hebben we met veel genoegen gedaan, maar nu hebben we meer tijd voor vrienden, familie en gezin en gaan we meer dingen samen doen." Het echtpaar vertelt wel dat ze zeker op de donderdagochtend naar de kerk blijven komen voor de markt en om samen een kopje koffie te drinken. "We hebben de kerk op een gegeven moment opengesteld voor de marktlui voor een kopje koffie, om gebruik te kunnen maken van het toilet en om op te warmen als het koud was. Het was heel leuk om deze mensen over de vloer te hebben en er kwamen ook bezoekers van de markt langs voor koffie of thee. Het zal in het begin wel vreemd zijn, want nu zijn we de gasten en kunnen we opstaan, 'doei' roepen en weggaan."
Geen koster meer
Er komt in de Wilhelminakerk geen koster meer, maar de werkzaamheden worden nu gedaan door vrijwilligers. De zondagse ochtenddiensten zijn niet meer in de Wilhelminakerk maar in de Verlosserkerk. Piet: "De vrijwilligers gaan we inwerken en ze kunnen altijd een beroep op ons doen. In april organiseerden we in de kerk de 'Ontmoetingsdag' met veel activiteiten. Daar gaan we dit jaar mee door, want het is voor ons de 25ste keer dat we het organiseren. En dit jaar doen we ook nog de 4 meiherdenking in de kerk, zodat we het daarna goed kunnen overdragen aan de vrijwilligers. We gaan de kerk en de aanloop van de bezoekers heel erg missen. We kennen veel mensen binnen de kerk, maar ook daarbuiten."