Roeiers uit Muiden en Weesp hadden tweede plek in Rusland niet verwacht
Meedoen voor de lol, maar uiteindelijk tweede worden in Rusland, in de langste wedstrijd ooit die je hebt geroeid. Het 'overkwam' de roeiers uit Muiden en Weesp.
MUIDEN / Weesp Na ruim 17 uur roeien over de Wolga werden ze tweede, de zes roeiers van Sloepvereniging De Heeren XIV uit Muiden en twee roeiers van sloeproeiteam De Spiering Muiden-Weesp. "We gingen niet voor de wedstrijd, maar voor de ervaring om zo'n lange race goed uit te roeien", vertelt Dirk Mansvelder van De Heeren XIV. Vlak voor de start in Rusland maakten ze dan ook pas kennis met hun 'concurrentie'.
Het was de langste wedstrijd die ze ooit geroeid hebben: 145 kilometer. In Nederland is de langste wedstrijd zo'n 33 kilometer. Dat ze tweede werden hebben ze volgens Dirk vooral te danken aan hun ervaring en het feit dat ze vanaf de zomer hard hebben getraind. "We hebben de hele winter doorgeroeid, onder meer op het IJmeer: we werden voor gek verklaard." Maar de mannen hadden het nu eenmaal in hun hoofd gehaald om mee te doen. Gideon van Ispelen van De Spiering: "We hadden er hard voor getraind en we wilden de wedstrijd in ieder geval uitroeien."
De wissel
Niet alleen werden er flink wat extra trainingsuurtjes gemaakt, ook de wissel moest goed geoefend worden. Van de acht man in de boot waren er telkens zes aan het roeien en twee hadden rust. Tijdens de race hadden ze al snel door dat ze daarvoor niet de beste techniek hadden bedacht. Eén man in de punt en eén man naast de stuurman. "Lastig, het ging een beetje rommelig en de riemen kunnen terugslaan", legt Dirk uit. De uiteindelijke winnaar, een Russisch team, had een effectievere manier. "We zagen hoe zij de wissel deden, maar toen konden we door de indeling in onze boot onze techniek niet meer veranderen."
Het avontuur in Rusland begon eigenlijk al direct bij aankomst. De boot die ze van de organisatie toegewezen hadden gekregen bleek zo lek als een mandje. Drie dagen zijn ze bezig geweest om de boot, een houten overnaadse sloep, op orde te brengen. "Het voelde alsof we op een missie waren", lacht Dirk. Ze hadden mazzel dat het hotel dat ze hadden geboekt aan een haventje lag, zodat ze de sloep daar konden repareren. De tocht over de Wolga leek wel een sprookje. "We vertrokken om half zeven 's avonds en dan voelt het nog als een training, want we roeien vaak 's avonds. Maar dan zie je de zon ondergaan, wordt het donker en zie je de maan opkomen." Ook de aankomst, na ruim 17 uur roeien, staat nog in het geheugen van de mannen gegrift. De race eindigde bij een eilandje, een verlaten gebied, in de Wolga. Een plek zonder stroom, maar er was muziek, eten en bier. "Fantastisch was dat, de Russische organisatie had het mooi geregeld." Nu, ruim twee weken later, zijn de mannen 'gewoon' weer aan het trainen op de Vecht en het IJmeer. "We zien wel of we volgend jaar weer meedoen; na ruim 17 uur roeien voelde het zo pijnlijk, ondanks dat we allemaal een goede conditie hebben."
De boot waarin ze moesten roeien bleek zo lek als een mandje
