In memoriam Felix
Vorig weekeinde was er grote consternatie op de B-galerij. Kennelijk iets ernstigs. Pas een dag later werd duidelijk hóe ernstig.
In de nacht van vrijdag op zaterdag klonk er rumoer en stemverheffingen op mijn galerij. Zo te horen afkomstig van de derde deur naast de mijne. Daar waar Felix woonde. Ik noem met opzet niet de familienaam, want enige piëteit met de familie is wel op zijn plaats. U begrijpt al in welke richting u moet denken. De politie was er bezig met het forceren van de deur, wat geen eenvoudig klusje bleek te zijn. Toen het lukte, bleek dat Felix overleden was. Veel later vernam ik dat hij al een dag of drie niet meer gezien was en dat een vriend van Felix dus de politie had ingeschakeld. De schouwarts constateerde een natuurlijke dood. Achteraf geen echte verrassing, want Felix leefde zijn leven op zijn manier en was de laatste maanden zichtbaar ziek. Ik kende hem goed en ondanks zijn zelfgekozen levensstijl was hij een doodgoede jongen die geen vlieg kwaad zou doen. Saillant detail was dat hij een paar dagen voor zijn verscheiden een poesje in huis had genomen om wat warmte en aanspraak te scheppen.
Het is moeilijk om het hele verhaal rond Felix kort weer te geven, maar het moge duidelijk zijn dat hij door een kleine vriendenkring zal worden gemist. De eeuwigheid heeft zich nu over hem ontfermd en hem daarmee de rust gegeven die hij nooit langs normale weg heeft kunnen vinden. Vaarwel, Felix!