'Amme zolen'
Eindelijk kan ik een oeroude krachtterm gebruiken. Betekent zoiets als 'je kunt me mijn rug op' of 'kan mij wat bommen'. En dat allemaal na het terugvinden van heel oud spul.
In wat ooit mijn slaapkamertje was kwam ik een plastic zak tegen met een verrassing in de vorm van lang geleden verzamelde schoenzolen uit de 17e, 18e en 19e eeuw. Ooit gevonden in de stort op de plek waar later het golfterrein van het Naarderbos zou komen. Het materiaal van deze reusachtige stort was grotendeels afkomstig van de eerste werkzaamheden rond de aanleg van de metro in Amsterdam. Ongehoord wat daar allemaal tussen lag. Bijna puur gif te noemen: ladingen lood, koper, kabels en de hemel weet wat nog meer. Maar ook die zooltjes. Destijds heb ik er een verzamelaar blij mee gemaakt. Maar die recente vondst uit mijn kamertje bracht nog meer gedachten aan het licht. Want waar nu die golvende golfvelden liggen, lag aanvankelijk een heerlijke ontspanningsplek voor 'het volk', zeg maar Jan met de pet. Een flink meertje, restant van een zogeheten 'wiel' nog uit de tijd van de Zuiderzee. De kleine beurs uit de wijde omgeving kon daar zalig pootje baden, in de zon hangen of een hengeltje uitgooien. Maar nee hoor, zoiets moest toch plaatsmaken voor de elite. Die wilde wel een balletje slaan op een flink golfterrein. Heel veel mensen voelden zich terecht gedupeerd en zagen met lede ogen hun uitspanning meedogenloos gesloopt worden. Maar huilen is allang te laat. De holes-in-one hebben gewonnen.