Vissengraf wordt blauwgrasland
Ben ik blij? Slechts deels. In het Laegieskamp gebeurt eindelijk weer iets. Maar of alles gaat lukken, weet ik nog zo net niet. Laat ik echter niet te somber doen.
De mooie oude ijsbaan hebben velen nog gekend, daar aan het einde van de vroegere betonweg met appelboompjes, bramen, hondsrozen en ander landelijk groen. Dat moest allemaal weg voor die verschrikkelijke kunstgrasvelden. En de ijsbaan werd dichtgeplempt, zonder eerst de fantastische vissenpopulatie een kans te geven. Een regelrechte criminele daad, waar in de huidige tijd een loeizware straf tegenover zou staan. Maar goed, de dichtgegooide ijsbaan veranderde met de tijd in een zich ontwikkelend moerasbosje en er broedden zelfs waterrallen. Plus een goed onderkomen voor heel wat andere schepseltjes. Een klein, wederom uniek biotoopje. Zo'n twee weken geleden was dat hele gebied zomaar in één keer letterlijk weggemaaid. Alle begroeiing van riet, lisdodden en kleine boompjes werd tot op het maaiveld verwijderd. Een grote, kale vlakte was ontstaan. Ik werd bijna emotioneel toen ik zag dat er nog 3 van de ooit 7 lantaarnvoetstukken van beton weer zichtbaar waren. Uit navraag kwam ik te weten dat het aanpalende blauwgraslandje (Spaanse ruiter) a.h.w. bij dit nieuwe terrein zou worden aangesloten. Ben benieuwd of hier ook een blauwgrasveld zal ontstaan. De grond die er destijds met honderden kuubs ingekieperd werd, was verre van brandschoon. Of de nieuwe gewassen daar tegen bestand zullen zijn? We zullen het wel zien.