Nostalgie met Zeiss
Soms kom ik de fraaiste apparaten tegen. Ooit peperduur, nu alleen nog maar goed voor nostalgie van lang geleden. Zo ook met deze Zeiss-producten.
Ik kreeg ze compleet in de bekende gele koffers. Alleen al aan deze koffertjes zag ik wat het was. Ik heb ze vaak zien staan bij bouwprojecten in wording. Daarin zat de apparatuur om de boel in kaart te brengen. Theodolieten, een soort verfijnde verrekijkers met ingewikkelde gebruiksaanwijzing. Inmiddels vervangen door GPS-systemen. Sommige landmeters zweren voor nacalculaties nog altijd bij die goeie oude theodoliet en zeker die van het merk Zeiss. Maar hoe zit dat met die nostalgie? Dan moeten we terug naar begin jaren 70. Toen werd er in samenwerking met het toenmalige Instituut voor Pre- en Protohistorie, waar ik kind aan huis was, een grote opgraving op touw gezet om het vroegmiddeleeuwse Kootwijk onder het stuifzand vandaan te toveren. Ik heb daar een jaar aan meegedaan en leerde dus ook met de theodoliet om te gaan. Er werden tientallen boerderijen in kaart gebracht en honderden vondsten veiliggesteld. Ik heb er veel opgestoken over Duits aardewerk en het interpreteren van bodemprofielen. Allemaal te lezen in het boek 'Verleden Land' van Bloemers, Louwe Kooijmans en Sarfatij, alleen nog antiquarisch te krijgen. Op pagina 131 ziet u mij staan bij een doorsnede van een waterput met onderaan de bladzijde een middeleeuwse sleutel door mij uit de stort gered. Nostalgie? Wel wis en zeker!