Afbeelding

Tsjakke ... tsjakke ... tsjakke ... wég orchideeën

Misschien tien minuten te laat. Een paar honderd meter verderop zag ik de boosdoener. Alleen constateren was nog een optie.

Langzaam had het plekje aan de Overscheenseweg zich hersteld van doorploeging door zwaar grondverzetmaterieel voor de aanleg van een forse ondergrondse leiding. Het bedoelde kaveltje ligt, als we in de richting van de molen kijken, vlak voor de grote bocht die naar de Visserij leidt. Al jaar en dag stonden daar een paar gevlekte rietorchissen pogingen tot overleven te doen. Toen de werkzaamheden gestaakt waren kwamen het jaar daarop inderdaad weer wat van die leuke plantjes opzetten. Dit jaar kon ik er zelfs een twintigtal tellen. Tot vorige week ik er weer langs fietste. Bijna het gehele orchisveldje was weggemaaid. De boosdoener was een zware tractor die een eind verder zijn maaiwerk voortzette. Ik was razend! Ik wilde zelfs aangifte gaan doen. Eenmaal thuis duurde het 23 minuten voordat ik de heer Joop Post aan de lijn kreeg, de man verantwoordelijk bij de gemeente Gooise Meren (brrrrr, weer die naam) voor het maaibeleid. De kou was gelukkig snel uit de lucht. Op het kaalgemaaide plekje had wel degelijk een rood-wit int gestaan om het stukje voor de maaikaken te behoeden. Het lint was óf gestolen, óf weggewaaid. De tractorbestuurder kon dat natuurlijk niet weten en deed zijn werk grondig. De heer Post beloofde ook dat er voortaan nog maar één keer per jaar gemaaid zou worden. Iedereen blij en tevreden.