Toen ze nog mooi en rijk waren
Geen romantisch gekwezel, maar de verdrietige waarheid. Duidelijk en geordend staat het te lezen. In twee gestencilde boekwerken die er zijn mogen. Vanwege hun inhoud. Uit 1985.
Het was mazzel dat ik ze in handen kreeg. Toegespeeld door mijn oude vriend Eddy Vasseur, die zichzelf aanduidt als 'ook een oude natuurvos'. Het gaat om inventarisatie en vergelijkend onderzoek van twee terreinen in het Laegieskamp en het Koeiebad. Gedaan door bevlogen en kundige amateurs die het beulenwerk in het veld gestalte hebben gegeven in een paar waardevolle uitgaven. Alleen al het doorbladeren bezorgden mij een gevoel waarin woede en verdriet om de eerste plaats streden. Het terrein was jarenlang míjn gebied, waar ik me bekwaamde in vogelwaarneming en ook de rest van de natuur in mij opnam. Twee 'rampen' zorgden voor radicale verandering: het illegaal dempen van de IJsvijver en later het verdoembare vervangen van de sportgrasvelden door het dodelijke kunstgras van plastic. Honderden vierkante meters met niets erop en niets eronder, waar het ooit wemelde van gevarieerd leven. Vooral de vogelstand had baat bij natuurgras. Ik kom sinds dit misdadig ingrijpen nauwelijks meer in mijn Laegieskamp, maar weet wel dat het hele terrein gigantisch achteruit is gegaan. Elk voorjaar mis ik de bloemenweelde en de jonge dieren. Ik kan alleen maar tot de slotsom komen dat overal het natuurgras terug moet komen! Te beginnen in Het Laegies!