Sharon Manassen is een van de weinige vrouwelijke zilversmeden
In de aanloop naar Internationale Vrouwendag, 8 maart, portretten van vrouwen in mannenberoepen. Dit keer Sharon Manassen.
BUSSUM Het aantal zilversmeden in Nederland is volgens Sharon Manassen op twee handen te tellen. En het aantal vrouwen dat dit vak uitoefent? Sharon draait al een flinke tijd mee in deze wereld, maar weet niet zo een-twee-drie een andere vrouw die zich fulltime richt op het zilversmeden. "Maar ik ken natuurlijk niet iedereen", haast ze zich vervolgens te zeggen om niemand tekort te willen doen. "Er is wel een aantal vrouwen dat het combineert met het maken van sieraden." Maar dan nog, dik bezaaid is het land niet met vrouwelijke zilversmeden.
Om meteen maar een grote verwarring tussen het vak zilversmid en goudsmid te ontrafelen: de naam heeft helemaal niets met het materiaal te maken. Een zilversmid maakt in principe geen sieraden, maar voornamelijk groot werk en gebruikt naast zilver ook andere materialen. Een goudsmid werkt ook met verschillende (edel)metalen, maar maakt vooral sieraden.
Waarom het dan een typisch mannenberoep is? "Kijk alleen maar naar het gereedschap", legt Sharon uit. Voor goudsmeden kun je 95 procent van het benodigde gereedschap kopen. Voor zilversmeden moet je 50 procent zelf maken, vertelt ze verder. "De machines zijn groter en zwaarder en de hoeveelheid materiaal, waarmee je als zilversmid werkt, is fors." Ze laat een zilveren schaal zien, die weegt ruim 1,5 kilo. Veel sieraden wegen nauwelijks 10 gram. Terugkomend op het gereedschap: ongeveer de helft van haar gereedschap maakt Sharon zelf en regelmatig moet ze het ook weer finetunen: aanpassen qua dikte of kromming, afhankelijk van de vorm van het werk waarvoor ze het gebruikt.
Solistisch beroep
Niet de zware gereedschappen, het soms gevaarlijke werk, of de zware platen zilver waarmee ze werkt zijn de minpuntjes van haar vak. Het is het solistische karakter van het werk waar Sharon soms moeite mee heeft. Weinig collega's en voor een zilversmid is een atelier, waar je als klant of geïnteresseerde even naar binnen loopt, ook niet zo gebruikelijk. "Als je met sieraden bezig bent, zijn eigenlijk alleen je handen vies. Als ik achter de polijstmachine sta, ben ik helemaal zwart. Als ik weet dat er een klant komt, pas ik mijn werk aan." Het werken in een typische mannenwereld vindt ze daarentegen juist fijn. Ze glimlacht: "Mannen zijn minder gecompliceerd en zijn recht voor zijn raap." De onbekendheid in Nederland van haar vak ten opzichte van dat van goudsmid daarentegen speelt haar soms wel parten: "Vanwege het feit dat ik een vrouw ben, denken mensen eerder dat ik sieraden maak."
'Zo'n 50 procent van het gereedschap maak je als zilversmid zelf'
