'Je kunt je op blikseminslag gewoon niet voorbereiden'
Een verwoestende ervaring, traumatisch zelfs. Wat Jill en Metje Bakker meemaakten in de nacht van 6 op 7 juli 2017 is onvoorstelbaar. Hun boerderij werd door de bliksem geraakt en geheel toevallig ook de woning van de buren. Beide panden brandden tot de grond toe af. Inmiddels woont het echtpaar Bakker weer op hun perceel in een portacabin. Ze zijn in afwachting van herbouw. Hoe kijkt het echtpaar terug op deze verschrikkelijke nacht? En wat zijn de verwachtingen voor de toekomst?
NAARDEN Wie het terrein van meneer en mevrouw Bakker oprijdt, wordt toch een beetje verdrietig. Links achter de grote hekken zijn de overblijfselen van de ingestorte woonboerderij. Een paar eeuwenoude stevige balken, kleine bakstenen muurtjes, de voordeur nog in het kozijn met daarop de naam 'Bakker'. Maar vooral heel veel roet. Alles is zwart. De keukenmachine is nog te ontwarren op wat vermoedelijk het aanrecht was, de kruidenpotjes staan zwartgeblakerd in de kast. Het is bijna niet te geloven wat zich hier heeft afgespeeld.
Inmiddels wonen Jil en Metje in een soort portacabin aan de rechterkant van het perceel. De unit is netjes en ruim, ingericht met spulletjes van onder andere Marktplaats. Voor het echtpaar voelt het onderkomen wat klein. Ze zijn het niet gewend. De kleinkinderen kunnen niet meer logeren en een kerstmaaltijd met de hele familie paste al helemaal niet. Maar, zo zeggen ze zelf: 'We zijn vooral heel dankbaar. Dat het gelukt is dat we terug mochten komen op ons eigen plekje. En vooral dat Natuurmonumenten weer gaat herbouwen."
Jil loopt op zijn klompen in de boomgaard. "Het zijn vooral appelbomen", vertelt hij wijzend op de kale bomen. "Het is een wonder dat deze niet dood zijn. De hitte was immens. De verbrandde takken heb ik afgesnoeid en alles groeit weer." Zo goed en kwaad als het gaat, zet de hobbyboer door. Ze hebben het leven weer opgepakt, maar ze hebben het -volkomen logisch ook- nog erg moeilijk met wat er is gebeurd.
Het echtpaar kwam in 1973 in het zogenoemde 'Huis met de kogel' wonen. "Ik was boswachter en heb kunnen ruilen van woning met het echtpaar dat hier destijds woonde." Tien jaar lang zijn ze bezig geweest om de historische boerderij schoon te maken, op te knappen en geheel te restaureren in oude stijl. Ze woonden er heerlijk. Volop buiten, wat dieren, een boomgaard, een groentetuin en alle rust. "Mijn vrouw was graag in de keuken, daar maakte ze onder andere jam of bijvoorbeeld vlierbloesemsiroop. De potjes stonden dan buiten aan de weg te koop."
Maar aan al dat moois kwam abrupt een eind. Jil vertelt wat hij nog weet van de bewuste nacht. "Het was midden in de nacht, ik lag in bed, maar ik was wakker. Het regende heel erg hard en ik hoorde onweer. Om een uur of drie hoorde ik een vreselijke knal. Ik kon tot één tellen en daar was de flits. Ik wist dus dat het zeer dichtbij was. En toen opeens was daar echt een enorme knal. Samen met een sissend geluid, alsof er een rotje werd weggegooid. Ik riep direct: Eruit, eruit, we moeten uit bed! Mijn vrouw was op dat moment nog erg slaperig. Het licht deed het niet, maar gelukkig had ik mijn sleutels en een zaklamp op een vaste plek. In ben naar buiten gegaan. Ik zag dat er nog niks aan de hand was. Ik scheen op het huis, ik zag niets. Geen rook, geen vuur, niets. Mijn vrouw had ook binnen gekeken en niets gezien."
"Al met al leek het dus wel mee te vallen. En dus gingen we terug naar bed. Maar in de slaapkamer rook mijn vrouw een hele rare geur en er was een soort spanning in de kamer te voelen. Dat was voor mij het moment dat ik wist dat we waren getroffen door de bliksem. Opvallend was dat de rookmelder toen nog steeds niet af ging. Er was nog steeds geen rook en geen brand."
Hij vervolgt: "Ik ging nogmaals naar buiten en liep nog een rondje om de boerderij. Toen zag ik dat in de aangebouwde houten schuur - tussen de nok en de overgang - de rieten kap in lichterlaaie stond. Er was een rond gat dwars door de balken gebrand. De plek van inslag was ruim tien meter verwijderd van onze slaapkamer. Het was overigens niet eens het hoogste punt in de wijde omgeving, de bomen eromheen zijn veel hoger. Ik riep: bel de brandweer. En dat deed mijn vrouw. Ze was behoorlijk verdwaasd op dat moment. De telefoon deed het niet, maar gelukkig had ze haar mobiele telefoon. Ze belde 6 minuten over 3 om te melden dat Naardermeer 17 in brand stond. Daar was verwarring over bij de centrale want er was op nummer 15 ook brand bleek later, maar dat wisten we op dat moment nog niet. Ik ben toen in de stromende regen hulp gaan halen bij de buurman aan de overkant. Mijn vrouw heeft ondertussen boven nog een deur dichtgegaan omdat ze een deinende, grijze wok bij het kozijn zag. Dat waren waarschijnlijk rookgassen hebben we gehoord."
Teruggekomen bij de boerderij, samen met de buurman, ziet Jil dat blussen geen optie is. "Het vuur zat te hoog. Op dat moment zag ik wel de vlammen uit de boerderij van de buren komen. De agenten die toen bij ons aankwamen, vertrokken snel naar de buren. Ze hadden te horen gekregen dat daar nog een slachtoffer vast zat en hulp nodig had. Toen de agenten vertrokken, stonden we daar alleen. Dat leek heel lang te duren. Ik ben nog een keer snel de boerderij ingerend om twee jasjes te pakken en om wat foto's mee te nemen. Mijn vrouw heeft de foto's in hooiberg gelegd, die kon gelukkig nog net gespaard worden. Ik denk, terugkijkend, dat wij in shock waren. We waren alleen, zagen onze boerderij afbranden. Het was zo heet dat je niet op de weg kon staan. Er was paniek bij iedereen."
Na de brand logeerden ze bij hun dochter. Later verblijven ze zes weken in Muiderberg bij andere familie. De kat, Floortje, blijft al die tijd bij de boerderij omdat ze haar niet uit haar vertrouwde omgeving wilde halen. "Natuurlijk ging ik elke dag langs. Het was heel raar want de boerderij trok heel veel bekijks. Mensen die zomaar in de boomgaard rondliepen. Helaas trekt een ramp ook dieven aan en verschillende dingen zijn gestolen zoals de skelter van onze kleinzoon. Ik snap dat niet hoor. Wie doet zoiets?" Daarnaast waren er een hoop mensen geïnteresseerd in dit unieke plekje. Dat maakt je toch onzeker. Het eerste wat mijn vrouw heeft aangegeven is dat we hier terug wilden. Gelukkig is dat allemaal goed gekomen en staat de portacabin nu op het voormalige pompoenveld."
Met een kraan zijn nog oude kasten 'gered' die in het huis stonden. En meneer heeft uren lopen spitten in de as. "Ik zocht mijn Elfstedenkruisjes. Ik heb er twee van de drie gevonden en medailles uit 1942 van de vader van Metje. Veel meer is er niet gevonden. Ik had graag nog spullen willen redden, zoals het oude, ebbenhouten inktstelletje ingelegd met kristal en zilver van mijn moeder. Of de foto's, de dia's, noem maar op. Maar alles is weg."
De afgebrande boerderij ligt er nu nog precies zo bij als na de brand. Het echtpaar moest voor de verzekering alles opschrijven wat verloren is gegaan. "We weten niet wat we terug krijgen. We weten alleen dat alles is verwoest. We hopen dat de boerderij 'De Kleine Plaats' die ooit werd aangeduid als het 'mooiste huis van Naarden' over ongeveer twee jaar weer opgebouwd is."
Het echtpaar wil graag positief afsluiten. "Wat hier is gebeurd, is met geen pen te beschrijven. Het was een traumatische ervaring. Wij hebben ons gelukkig omringd gezien met heel veel steun uit de gemeenschap en hebben heel veel kaarten en bloemen gehad. Ook de burgemeester heeft voor ons een goed woordje gedaan. Naarden heeft ons niet in de steek gelaten", besluiten ze.
