Weer eens een aardig toeval
Ik had het in het vorige artikel over het winkeltje op de Nieuwe Brink. Prompt werd mijn passie voor toevalligheden zomaar gekieteld. Want daar trof ik een object waar dit verhaaltje uit voortvloeide.
Het was pas mijn tweede bezoekje aan het snuffelzaakje barstensvol oude en nieuwe dingen en dingetjes. Moeilijk een keuze te maken en ook maat Rob, doorgaans een snuffelaar eerste klas, kon maar weinig scoren. Het werd tenslotte een groot paneel houtsnijwerk uit, pakweg, de jaren 30, voorstellende fraai fruit. Mogelijk een sierornament van een statige kast uit die tijd. Ikzelf kreeg een keramieken pinguïn in handen, die bij nader onderzoek een fluitje bleek te zijn. Wel grappig, maar of de wereld daar op zit te wachten is maar de vraag. Toen scharrelden we op het tafeltje vol kleingoed, zoals sieraden, horloges, ringen en kettingen etc. Tussen glim en glitter zag ik een voorwerp dat onmiskenbaar iets militairs moest zijn. Niet zo moeilijk, het was een baretgesp. Voorstellende een tang, een passer, een tandrad en gestileerde elektrische vonken. Genietroepen, dacht ik. Enfin, de volgende dag kreeg ik een telefoontje om in Naarden een oud naaitafeltje te gaan halen. Was het onderstel van een trapnaaimachine dat omgebouwd was. In mijn garage keek ik in het laatje en daar lagen wat theelepeltjes in. En een suikerschep voorzien van exact dezelfde voorstelling als de baretgesp. En wat was het? Een souvenir van de Technische Dienst van het leger! Vind ik erg toevallig!