'Niemand leest mijn dagelijkse verslagen, dus ik stop ermee'
Leraren in het basisonderwijs zijn de hoge werkdruk zat. En dus besloten ze om dinsdag kort te gaan staken.
GOOISE MEREN De Vrije School Michaël heeft dinsdagochtend de deuren gesloten. Op het plein zitten de leerkrachten in het zonnetje. Ze kletsen wat met de ouders over waarom ze staken en buiten staat een computer waarop de petitie van PO in Actie getekend kan worden.
Leerkrachten Suze Bakker (groep 4), Marit Brand (kleuterjuf) en Mariette Bolier (groep 6) schuiven aan om te vertellen over de problemen waar ze dagelijks mee te maken hebben.
Bakker: "De dagelijkse druk is de afgelopen zeven jaar schrikbarend toegenomen. We moeten handelingsplannen schrijven en die weer evalueren. En daar worden we niet voor gehonoreerd of gewaardeerd. Een ander probleem is dat we nu ook kinderen in de klas hebben die voorheen naar het speciaal onderwijs gingen. Dat brengt met zich mee dat we pedagogen in de klas krijgen die meekijken en dat geeft zo'n enorme onrust. Ook kunnen deze paar kinderen een ontzettende stempel op de klas drukken. Wij zijn als leerkrachten helemaal niet opgeleid om om te gaan met deze kinderen. We zien ook dat gevoelige kinderen hier onder kunnen leiden omdat een paar kinderen de les verstoren. Dat kost kracht en energie. Bovendien krijg je er boze ouders van."
Haar collega's vullen aan: "Ouders hebben overigens ook vaak hele hoge verwachtingen. Ze leggen heel veel problemen en opvoedvragen bij ons neer. Soms voel ik mij net een sociaal werkster. Maar als leerkracht ben je benaderbaar en hulpvaardig. Dat betekent wel dat ik vaak van 8 uur 's ochtends tot 8 uur 's avond bezig ben."
Bolier: "Ik kwam van de Pabo en geef hier nu vier jaar les. Er wordt in de dagelijkse praktijk zo veel meer gevraagd dan waar je voor bent opgeleid. Ik weet hoe je lesplannen moet schrijven, maar het hele reilen en zeilen in de klas, daar word je niet op voorbereid. Ook de kinderen met speciale behoeften en ouders die veel van je tijd opslokken, maken dat de werkdruk hoog is. Wist je dat ze in het voortzet onderwijs een half uur de tijd krijgen om een lesuur voor te bereiden? Wij krijgen anderhalf uur voor een hele werkdag. Het vak wordt minder aantrekkelijk. Ik kon niet eens in mijn eentje een hypotheek krijgen, op die manier krijg je bijvoorbeeld ook geen mannen het onderwijs in."
Brand: "Wij hebben internationale conferenties met andere Vrije Scholen en wij zijn het enige land in Europa waar de kleuterklas door één en niet twee lesbevoegde leraren wordt gegeven. Iedereen is hier stomverbaasd over. Wat ook zo raar is: wij moeten ons lokaal zelf inrichten, ontruimen en schoonmaken. Dat doen werknemers toch ook niet met hun eigen kantoor? Er zijn gewoon veel rare tradities."
Ze laten weten dat er keuzes gemaakt moeten worden. Bolier is daar al bewust mee bezig. "Ik kies ervoor om bepaalde dagverslagen niet meer in de computer uit te werken. Ik houd een globale lijn bij en de leerdoelen, dat is genoeg. Er is toch niemand die ze leest." Bakker vertelt dat ze vroeger een logboek bijhield met tekeningen per kind, nu doet ze dat niet meer. "Ook de beschrijvingen gaan we niet meer per vak bijhouden. Maar de echt leuke dingen, daar wil ik niet op bezuinigen. Dat zijn de krenten in de pap die het werk zo leuk maken."
De Vrije School staat zeker niet alleen in dit verhaal. Directeur Marie-Janne van der Vliet van de Godelindeschool en de Comemiusschool uit Naarden ziet dagelijks dat de werkdruk voor de leerkrachten te hoog is. "De werkdruk is zorgelijk. De veelheid aan administratieve lasten is altijd al een punt geweest, maar is lastig aan te pakken. In het belang van het onderwijs moet er zo veel. Wel zijn wij de laatste jaren heel erg kritisch op wat wel moet en wat niet. We kijken naar alles wat de school binnenkomt aan projecten en acties. Zo hebben we het niet meer verplicht gesteld dat leraren meelopen met de avondvierdaagse. Dat scheelt weer een avond. Ook is er op de Godelindschool discussie over de Kangoeroedag, een rekendag waar veel extra tijd in gestoken moet worden."
Ook directeur John van Seumeren van de Minister Calsschool ondersteunt de prikactie van harte. "De nood is hoog. De ouders ondersteunen de actie. Wij vinden het op school steeds moeilijker om geschikt personeel te vinden. Er is een groot tekort."