De kale boom: een prentenboek over vriendschap, ziek zijn en kaal worden
door Yvette de Vries
BUSSUM / NAARDEN - Hoe leg je aan een kind uit wat het betekent om kanker te hebben. Dat jouw haar uitvalt, terwijl dat van je vriendjes groeit. Gerenommeerde schrijfster Tamara Bos uit Bussum en illustrator Barbara de Wolf uit Naarden vertaalden het verhaal van de 16-jarige Michael die al vijf jaar tegen kanker vecht naar een prachtig en ontroerend prentenboek: 'De kale boom'.
Vorige week zaterdag overhandigde een trotse Michael in het AMC onder grote belangstelling van familie en vrienden het eerste, door hem gesigneerde exemplaar, aan zijn opa. Barbara en Tamara waren er ook bij. "Het was heel bijzonder, een feestje. Net als het boek dat ook niet zwaarmoedig is, maar juist luchtig en met humor. Ondanks dat het natuurlijk een zwaar onderwerp is", laten ze weten. Dat het in het AMC was, was ook bijzonder. Michael komt daar vanwege zijn ziekte en loopt er al geruime tijd stage bij een koffieketen. "Hij heeft nu ook fijne herinneringen aan het AMC'', aldus Tamara. Helena Brandt is supertrots op haar zoon. "Het ging erom dat dit boek er kwam, voor Michael en om iets terug te doen voor al die organisaties en mensen die iets voor ons hebben gedaan." Daarom gaat de opbrengst van het boek ook naar goede doelen. Michael heeft samen met zijn moeder gekozen voor Make-A-Wish en het Emma Kinderziekenhuis AMC.
Het boek gaat over een boom die in de lente zijn blad verliest, vaak juist op het moment dat alle andere bomen bladeren krijgen. De boom is verdrietig, maar krijgt gelukkig steun van een aantal dieren in het bos. Barbara: "Het is een boek over vriendschap en elkaar helpen. Buiten dat het een vrolijk boek vol grapjes is en fijn is om te lezen, kan ik me ook voorstellen dat het een hulpmiddel is om erbij te pakken als je een kind iets moet uitleggen over kanker. De boom is de metafoor die Michael zelf gebruikte om zijn gevoelens onder woorden te brengen. Hij zei tegen zijn moeder dat hij soms net een omgekeerde boom leek. Dat ontroerde haar zo dat ze er iets mee wilde doen, en het verhaal had ze eigenlijk al in haar hoofd." Ze zocht contact met Barbara en zo zaten ze al snel met z'n vieren om tafel. Tamara en Barbara waren direct geraakt door het verhaal van Michael en werkten belangeloos mee aan het boek. Tamara: "Ik had direct een beeld bij het verhaal." Allemaal waren ze het erover eens dat het wel iets vrolijks moest worden, met de nodige humor. Barbara: "Ik vind het zo bijzonder dat een puber als Michael hier zo mee bezig is. Hij vertelde dat hij wat terug wil doen omdat er zo veel voor hem is gedaan." Ook Tamara werd geraakt door zijn empathische houding. "Ik vind het zo lief wat hij doet."
Michael zelf is een week na de boekpresentatie nog flink onder de indruk. "Het is zo gaaf om mijn boek in de winkels te zien liggen. Ik hoop dat mijn boek een soort troost is. Voor kinderen is het lastig om te begrijpen wat ziek zijn echt is en met dit boek kunnen opa's, oma's, vaders en moeders het misschien beter uitleggen." Over de humor in het boek: "Humor is belangrijk in mijn leven. Het houdt me op de been, de nare dingen zijn daardoor iets beter te dragen." En over zijn haar dat hij telkens verliest. "In het begin vond ik het irritant, je ziet daardoor dat je niet gezond bent. Maar als het weer aangroeit komt het steeds mooier terug. In het begin zelfs met krullen en coupe soleil. Laatst vroeg iemand zelfs naar welke kapper ik ging..."