Zeldzaam, maar niet voor lang
Drenthe heeft zijn Wolf en wij hebben onze Koereiger. Gehad. Van de wolf weten we het uit de krant. De koereiger komt nu pas op de proppen. Postuum, weliswaar.
Weet u het nog van een jaar of wat geleden? Toen kwamen er maar liefst een vijftal koereigers bij ons op de Hilversumse Noordermeent op bezoek. Harry de Klein maakte toen een wereldplaat van de groep, laag vliegend boven de witte Blondes de Aquitaine in de wei. Een paar maanden geleden waren er weer koereigers bij ons. Ditmaal een drietal en ten slotte slechts ééntje. Deze laatste koereiger werd door Harry nog op 21 januari vereeuwigd (zie de foto) en ik heb het dier later nog vrijwel elke dag gezien in de buurt van de molen van het Naardermeer. Ook tijdens de vorstdagen wist hij zich staande te houden door vlak bij de Galloway koeien te blijven die voor hem de grond met de poten omploegden, zodat er voor de reiger steeds wat te eten was. En een paar dagen terug kwam de melding dat er een dode koereiger was gevonden. Ook daar in de buurt. Aanvankelijk werd gedacht aan een aanrijding mat een auto of zo iets. Het dode dier (gemeld door een wandelaar) is in het bezit gekomen van Natuurmonumenten en bleek geen verwonding te hebben. Hoe dan ook, het blijft erg triest en jammer, want een dermate zeldzame vogel als de koereiger die van zover moet zijn gekomen, had beter verdiend dan opgezet in een collectie te eindigen. Net als die arme wolf uit Drenthe.