Sorry Stéphane, hoera voor Carolus
Onvergeeflijk de twee missers in het laatste stukje! Stéphane Grapelli en Hot Club de France. Zo hoort het. Gelukkig bracht Carolus troost met zijn grote zeldzaamheid. Hieronder uitleg.
Mijn schaamte voor mijn uitglijders is omgekeerd evenredig met mijn lichaamslengte. Ik ben een kleine man, dus daarmee is alles gezegd. Gelukkig is er Mark, die precies op tijd voor grote vreugde zorgde. Onder de rook van de Bijlmer, op een stuk zompige weidegrond, heeft hij kort geleden zijn baantjes getrokken met de detector, zonder aanvankelijk resultaat te boeken. Niets dan onbeduidende dingetjes en wat niet-interessante muntjes. Totdat de zoekmachine een haast alarmerend signaal ten beste gaf. Een ferme plak metaal kwam tevoorschijn. En zwaar ook, zodat Mark eerste meende van doen te hebben met een loden zegel. Toen duidelijk werd dat dat het niet was, nam ongeloof de plaats in van de aanvankelijke verbazing. Na de eerste oppervlakkige reiniging lag er toch echt een heuse zilveren CAROLUS gulden in zijn hand. Naar later bleek geslagen in 1541 en uit de naspeuringen op het internet is het een type I. Grappig is dat wij in onze tijd onze goede oude gulden hebben zien verdwijnen en nu letterlijk hand in hand staan met de eerste. Karel V hervormde het onoverzichtelijke geldsysteem van die dagen en zijn ingreep heeft het dus zo'n vier eeuwen volgehouden. Over de Carolus gulden ben ik kort. Is in volle onderzoeksfase. Reken volgende keer maar op prachtig nieuws.