'Ik heb weinig cliënten als slachtoffer achter de geraniums'
NAARDEN - "Eenzaamheid en rouw zit niet in de grote dingen", vertelt Barbara Alma uit Naarden. Ze heeft een kleinschalige uitvaartonderneming en organiseert daarnaast jaarlijkse herdenkingsbijeenkomsten. Alma is persoonlijk betrokken bij haar cliënten en bovendien zelf ervaringsdeskundige op het gebied van rouw.
door Yvette de Vries
Waar zit het dan wel in? Volgens Alma in die dagelijkse kleine activiteiten: iemand om mee te praten, samen een hobby uitoefenen of een wandeling maken. "Soms schept het tussen mensen al een band als ze hetzelfde meegemaakt hebben." Dat kan in groter verband, zoals tijdens de jaarlijkse herdenkingsbijeenkomsten die Alma ook organiseert. Maar volgens de uitvaartonderneemster kan het ook op een kleinschaliger niveau. Ze brengt regelmatig nabestaanden met elkaar in contact. "Dat is voor mij makkelijk, ik ken ze. Soms wonen mensen heel dicht bij elkaar maar weten ze niet van elkaar dat ze hetzelfde hebben meegemaakt." Ze ziet ook dat het voor ouderen, die na tientallen jaren met een partner te zijn geweest alleen achterblijven, ongelooflijk ingewikkeld is om het leven weer een nieuwe invulling te geven. "Als je partner wegvalt voelt dat echt als een amputatie. Hierdoor kun je je heel erg eenzaam voelen, ondanks dat je lieve mensen om je heen hebt."
Ouderen zijn niet zielig
Volgens haar is het een beetje een hype om ouderen af te schilderen als zielig. "Ze zijn niet zielig en je bent zelf ook deels verantwoordelijk voor hoe je je leven invult. Ik heb weinig cliënten als slachtoffer achter de geraniums. Je kunt zelf de deur uitgaan en dingen ondernemen en dat hoeft echt niet veel geld te kosten." Daar zit het 'm ook niet in, volgens Alma. Het zit in de mensen zelf. Ze is ervan overtuigd dat zolang je zelf nog veel kunt doen of beslissen je niet eenzaam hoeft te zijn. Daarbij maakt ze wel een duidelijk onderscheid tussen ouderen die nog fit genoeg zijn om dingen te ondernemen en ouderen die daar niet meer toe in staat zijn. "Als je niet meer fit genoeg bent om door te gaan, dan heb je wel een probleem. En in een verpleeghuis zitten, daar wordt niemand vrolijk van. De mensen die er werken doen hun best, daar ligt het niet aan, maar dat is geen omgeving waar je wilt wonen", betoogt Alma. "Dan ben je afhankelijk en dat is geen fijne situatie." Bij jongeren die iemand verliezen spelen andere issues. Die hebben nog wel die dagelijkse structuur van werk, kinderen om voor te zorgen etc. "Als je op jonge leeftijd iemand, je partner bijvoorbeeld, verliest heb je minder lotgenoten van dezelfde leeftijd om je heen. Bovendien wordt je opgeslokt door de 24-uurseconomie en heb je minder kans om in die eenzaamheid te blijven hangen."
Zelf verloor Alma op jonge leeftijd haar partner. Ook zij had toen nauwelijks mensen om zich heen die hetzelfde hadden meegemaakt. "Ik ben gaan googelen en ben toen op een uitvaartopleiding gestuit. Niet met het idee om daar mijn vak van te maken, maar met de gedachte dat ik dan in ieder geval een keer in de week over mijn rouw, verlies en de dood kon praten en om een beetje te herdenken." Met die gedachte organiseert Alma ook jaarlijks een herdenkingsmiddag. In eerste instantie bedoeld voor haar eigen cliënten, maar iedereen die iemand heeft verloren is welkom."Veel mensen vinden het fijn om in ieder geval een maal per jaar in alle rust stil te kunnen staan bij het overlijden van hun dierbare", aldus Alma. Het is volgens haar een sfeervol samenzijn, waarbij ook wordt gezongen en verhalen verteld. "Het gaat over een serieus onderwerp maar de sfeer is wel luchtig." De bijeenkomst is dit jaar op 5 november.
'Het is een hype om ouderen af te schilderen als zielig''