Directeur Cor de Gast van Vitusmavo gaat met pensioen
NAARDEN - Bijna zijn hele werkende leven heeft Cor de Gast zich ingezet voor het Vitus en het onderwijs in Naarden en Bussum. Hij weet nog goed hoe hij hier in het Gooi kwam in maart 1978 vanuit Amsterdam, hij ervoer het als een 'cultuurshock'. Nu, 38 jaar later, weet hij als geen ander hoe hij in contact moet komen met zijn leerlingen.
"Ik weet nog hoe het was in Amsterdam. De kinderen hingen aan je, hadden hun hart op de tong en waren heel direct, met name de mavo-kinderen. Toen ik in Bussum begon dacht ik eerst: hoe kom ik met ze in contact? Zo afwachtend, veel meer de kat uit de boom kijken. Dat was een groot verschil."
Contact maken
Het in contact komen met kinderen is iets wat De Gast altijd erg belangrijk heeft gevonden. Hij noemt het zelfs de leidraad in zijn carrière in het onderwijs. "Contact maken is voor mij de basis. De basis in de klas, de basis voor iedere les. Toen ik net begon zei de directeur van de Amsterdamse school dat ik mijn punt moest maken en laten zien dat ik er was. Voor mij betekende dat: markeren dat je er bent. Laten weten dat je het samen doet."
De Gast staat verder bekend als de man die geen namen kan onthouden. Regelmatig was hij de namen na de vakantie weer kwijt. Wat uiteraard tot de nodige anekdotes heeft geleid bij zijn afscheid met de school.
Zoals gezegd begon De Gast in Bussum. Daar was hij docent Duits. In 2000, na 23 jaar lesgegeven te hebben, werd hij afdelingsleider. De laatste 16 jaar is hij directeur geweest van de Vitus-mavo. "Ik vond alles leuk, niet alleen het lesgeven, maar ook het contact met de ouders en de school. Van het aansturen van docenten en het organiseren achter de schermen tot het oudercontact als het minder goed ging met bepaalde kinderen. Ik heb van alles gedaan. Wat ik altijd belangrijk heb gevonden is dat ik iets kon betekenen voor kinderen die het moeilijker hadden of brutaler zijn. Zelfs als directeur ken ik al mijn leerlingen. Er is een kleine afstand. Ik vind het heel fijn dat ik voor de leerlingen iets heb betekend en dat ze mij nog weten te vinden."
Sinds de fusie van de Ministerpark Mavo met het Sint Vituscollege in 2000 was De Gast actief op de locatie in Naarden. Eerst als locatieleider, later als directeur.
"De school is wat mij betreft geslaagd als een leerling met een diploma de deur uitgaat en daarmee op niveau zit. Iedereen wordt maar in hokjes en cijfers gedrukt. Geen goede ontwikkeling als je het mij vraagt. Je kunt ook als je allemaal zessen haalt excellent zijn in mijn ogen. Als school doen wij dus ook niet mee in de race om het predicaat excellent. Een kind hoeft niet altijd 'minstens havo' te hebben. Wat doe je zo'n kind dan aan? Dat past niet alle leerlingen. De opwaartse druk in het Gooi is hoog. Maar wij kijken wat een kind aankan en bieden daarbij passend onderwijs, steeds individueler. Soms is doorstromen naar de havo niet de juiste zet. Heb je je mavo gehaald, dan is dat een echte mijlpaal. Het is geen eindonderwijs, daarna komen er nog veel meer mijlpalen. "
De Gast heeft nu ook zijn eigen mijlpaal bereikt: het pensioen. Hij gaat wonen in Venlo en wil zich daar bezighouden met vrijwilligerswerk. Hij is gek op dieren. Ook wil hij iets betekenen voor het asielzoekerscentrum in Venlo, maar hij heeft nog geen vastomlijnde plannen. Eerst maar eens vakantie. "Ik ben altijd met school bezig, het is bijna mijn leven. Ik denk dat ik het ga missen, ik zie er ook wel tegenop. Voordeel is wel dat ik er nu met mijn vrouw spontaan op uit kan trekken. Lekker wandelen met de hond en mijn hoofd leegmaken."
'Markeren dat je er bent. Laten weten dat je het samen doet'