Don Willeman stopt na 45 jaar als fysiotherapeut
NAARDEN - Don Willeman heeft zichzelf twee maanden vakantie beloofd. Vorige week was zijn afscheidsreceptie en morgen is zijn laatste dag. Dan neemt hij, na een loopbaan van 45 jaar als fysiotherapeut, echt afscheid. Als fysiotherapeut dan, hij blijft voorlopig nog wel.
Hoe voelde dat, zo'n laatste week?
"Heel dubbel, rationeel weet je dat er een eind aan komt, maar het is toch wel een ding. Ik ga de mensen nog het meest missen. Het werk zelf natuurlijk ook, maar mensen dat is toch wel mijn werkonderwerp. Een computer heb je nodig, die zijn lek, maar mensen, daar zit een stuk emotie aan en ook al is de klacht hetzelfde, bijvoorbeeld lage rugpijn, hij is toch altijd anders omdat mensen verschillen en er anders mee omgaan."
Twee maanden vakantie en dan?
(Lacht) "Ik ga echt niet achter de geraniums zitten hoor. Na die twee maanden ga ik aan vrijwilligerswerk beginnen. Ik zag al dat ze bij de dierenambulance mensen nodig hebben en ook zijn er nog bijvoorbeeld de Voedselbank, Pampus en het Naardermeer. Er is zoveel te doen, maar één of twee dagen dat is voldoende. Ons huis is meer dan honderd jaar oud en daar heb je ook veel werk aan. En vanaf september is er weer het gedoe rond Sinterklaas."
Daar stopt u niet mee toch?
"Nee, zeker niet, ik ben sinds tien, elf jaar voorzitter van de werkgroep en ik vind dat veel te leuk. Die hele organisatie, mensen aansturen, dat vind ik wel 'aardig' om te doen. En je doet het tenslotte voor de kinderen. Ik ben er eigenlijk toevallig ingerold. Halverwege de jaren negentig had ik een patiënt die vond dat 'Sinterklaas' wel iets voor mij was. Vanwege mijn lengte en stem en hij vond dat ik mij wel statig gedrag kon vertonen. Dat heb ik tien jaar met heel veel plezier gedaan. Het was een soort alter ego."
Stel u bent jong, zou u weer dezelfde keuze maken?
"Dat weet ik niet. Eigenlijk wilde ik piloot worden, maar ik was te lang, ik paste niet in de cockpit. Toen kwam fysiotherapie op mijn pad. Maar blijkbaar geef ik wel de genen door. Mijn zoon is piloot."
Wat vinden uw collega's ervan dat u stopt?
"Die respecteren mijn keus. Ik vind zelf dat de praktijk ook moet verjongen, ruimte voor jonge mensen met andere ideeën. Hoewel ik altijd wel met mijn tijd ben meegegaan. Ik stop ook omdat ik vind dat er ook nog iets meer is dan fysiotherapie in de wereld. Ik kan hier wel blijven lopen tot mijn tachtigste, maar dan word je een soort van monument. En ik wil dus ook plaats maken voor jonge mensen."