Marieke Koopman speelt haar voorstelling in de Koepelkerk.
Marieke Koopman speelt haar voorstelling in de Koepelkerk. Foto: Yvette de Vries

'Mijn missie? Barokmuziek bij de jongere generatie te brengen'

De nieuwe gemeente zit vol inspirerende inwoners. Lokale helden en bruggenbouwers. Solisten die veel voor buurt en medemens betekenen, teamplayers die anderen motiveren, nieuwkomers met frisse plannen en mensen of clubs die al jaren actief zijn. Wie zijn deze Gooise Meerders? De komende tijd stellen wij er een paar aan u voor. Deze week: theatermaakster Marieke Koopman, dochter van musicus, organist en dirigent Ton Koopman.

door Yvette de Vries

BUSSUM - Tijdens haar opleiding pedagogiek stond ze al vier keer per week op het podium. Marieke Koopman studeerde af als opvoeddeskundige, maar ging al snel daarna een andere richting op. Inmiddels heeft de 32-jarige theatermaakster al twee kindervoorstellingen gemaakt, waarin ze zelf ook meespeelt. Het zijn projecten waarin ze samenwerkt met haar beroemde vader Ton Koopman. Volgende week spelen ze twee voorstellingen van het stuk 'Caecilia' in de Bussumse Koepelkerk.

Al tijdens haar studie pedagogiek wist ze dat ze niet haar leven ging wijden aan onderzoek. "Ik ben echt een theatermens, geen onderzoeker", legt ze uit. Ze meldde zich daarom na haar afstuderen aan bij Theaterschool De Trap, een hoog aangeschreven opleidingsinstituut in Amsterdam.

Toch trok alleen spelen haar niet aan. Ze specialiseerde zich in theatermaken. "Ik ben te eigenwijs om alleen maar te spelen, ik wil ook theatermaken." Het werd theater waarbij ze vooral wil bewerkstelligen dat kinderen op een leuke manier kennismaken met muziek. Een uitkomst die achteraf wellicht voor de hand ligt met een studie pedagogiek, haar opleiding aan de theaterschool en uiteraard haar jeugd.

In de stukken die ze schrijft bedeelt ze zichzelf ook vaak een rol toe. Het regisseren laat ze dan aan iemand anders over, hoewel ze ook vaak genoeg het regisseursstokje pakt. Koopman, hoe kan het ook anders met een musicus als Ton Koopman als vader, groeide op in een huis vol muziek. Barokmuziek, welteverstaan. Van haar zesde tot haar veertiende jaar hoorde ze alle 202 cantates voorbijkomen. Het vormde Koopman op een manier die anders was dan veel van haar leeftijdgenootjes. Die luisterden naar totaal andere muziek, terwijl Koopman steeds meer van klassieke muziek ging houden.

Ze hoorde als kind alle 202 Bachcantates
voorbij komen

Zaadje planten
Haar generatie kwam, net als de huidige jongeren, niet of nauwelijks in aanraking met klassieke muziek, laat staan barokmuziek. Ze betreurt dat gemis en wil daar met haar theatervoorstellingen verandering in brengen.

Ze ziet het als haar missie om barokmuziek bij de jongere generatie te brengen. "Om dat te bereiken is het belangrijk om juist op jonge leeftijd al dat zaadje te planten. Zodat kinderen die associatie met klassieke muziek krijgen. Want wat je niet kent, dat mis je niet", stelt ze nuchter vast.

Kinderconcert
De samenwerking met haar vader lag misschien voor de hand, maar kwam toch heel spontaan tot stand. Ze hadden wel gesprekken over 'de jongere generatie' en hoe anders die in het leven staat. "Alleen luisteren naar muziek doen ze bijna niet, ze zijn eigenlijk altijd aan het multitasken." Om ze te interesseren voor muziek moet je het dus anders aanpakken.

Vorig jaar viel het kwartje. In Frankrijk had ze een kinderconcert bijgewoond. "Daar werd aan kinderen uitgelegd wat een symfonie was, maar de manier waarop werkte echt niet." Ze lacht als ze eraan terugdenkt. "Ik zag kinderen voor mij al na een paar minuten 'handjeklap' spelen en over de stoelen hangen." Op de terugweg zat ze naast haar vader in de auto en het gesprek kwam onvermijdelijk op klassieke muziek en de manier waarop je kinderen daarvoor geïnteresseerd krijgt. Zodat ze geboeid luisteren en niet al na tien minuten op hun stoel gaan draaien en andere dingen gaan doen. Van het een kwam het ander en nadat ze een regisseur hadden gevonden en ook de financiële kant voor elkaar hadden, stonden ze voordat ze het wisten samen op de planken met het door haar geschreven muzikale theaterstuk 'Oorwurm'. Het trok volle zalen. Ze traden samen zo'n twintig keer op. Onder meer in Vredenburg (Utrecht), op scholen, in een uitverkocht Concertgebouw en ook in Frankrijk. Met haar tweede muzikale (familie)voorstelling 'Caecilia', waarin ook vader en dochter weer naast elkaar op de planken staan, hoopt ze op een herhaling van het succes van Oorwurm. Centraal in het theaterstuk staat het orgel. Volgens Koopman een van de oudste, krachtigste en meest veelzijdige muziekinstrumenten."

Les op school
Ze verzorgde vorige week ook een les aan leerlingen van de Rehobothschool in Naarden over dit volgens haar indrukwekkende instrument. Zo heeft het orgel van de Domkerk in Utrecht wel 3.700 pijpen. De les was een opwarmertje voor volgende week dinsdag. Dan mogen de leerlingen uit groep vier de besloten schoolvoorstelling Caecilia bijwonen.

De voorstelling ging vorig jaar al in première, maar heeft even stilgelegen: Koopman is in de tussentijd moeder geworden. Nu pakt ze dus met haar vader de reeks weer op met onder andere twee voorstellingen in de Bussumse Koepelkerk. Aan de Koepelkerk bewaart Koopman zelf mooie herinneringen. Haar moeder zong daar vaak tijdens diensten en het is een geliefde plek van haar vader voor het geven van concerten. In de ochtend een besloten voorstelling voor scholen en in de middag een openbare voorstelling voor jong en oud. De enthousiaste Koopman kan het niet nalaten om alvast een tipje van de sluier op te lichten.

Grapjes en humor
Caecilia gaat over het overtreden van regels. De twee standbeelden die op het orgel staan, kunnen niets. Maar door middel van muziek worden de regels anders. De beelden gaan bewegen. "Het is een andere manier om orgelmuziek te laten horen, met grapjes en humor." Dat maakt het volgens Koopman zo leuk en aantrekkelijk voor kinderen.

Groep vier van de Rehobothschool krijgt een lesje klassieke muziek.