'Ik vind het leuk om me overal tegenaan te bemoeien'
De nieuwe gemeente zit vol inspirerende inwoners. Lokale helden en bruggenbouwers. Solisten die veel voor buurt en medemens betekenen, teamplayers die anderen motiveren, nieuwkomers met frisse plannen en mensen die al jaren actief zijn. Wie zijn deze Gooise Meerders? De komende tijd stellen wij er een paar aan u voor. Deze week: John Zijdel, sinds 9 jaar voorzitter van de beheercommissie van Wijkontmoetingscentrum De Palmpit.
door Yvette de Vries
BUSSUM - Het zes centimeter dikke handboek 'dagelijks gebruik' ligt naast zijn computer en dan is het nog niet eens compleet, volgens John Zijdel. Hij stelde het samen met nog een aantal andere vrijwilligers van Wijkontmoetingscentrum De Palmpit zodat iedereen weet wat hij of zij moet doen. Zo'n vier tot vijf uur per dag is de voorzitter met zijn werk in De Palmpit bezig. De rest van de tijd besteedt de 68-jarige gepensioneerde beroepsmilitair aan zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en hobby's.
Je zou bijna denken dat hij geen tijd heeft voor zichzelf. Naast zijn vrijwilligerswerk voor De Palmpit past hij op dinsdag-, woensdag- en donderdagmiddag op zijn kleinkinderen. Hij heeft er vier: de jongste is vier en de oudste elf. Dan blijven ze ook eten en daarna brengt hij ze terug naar huis.
"Het is gewoon heel gezellig als ze er zijn." Hij haalt ze op van school en brengt ze heen en weer naar sportclubjes, het liefst op de fiets. Ook brengt hij aardig wat uurtjes met ze door in de speeltuin, het zwembad en in het spoorwegmuseum. "Ik ben een haal-en-breng-opa", zegt hij lachend.
Hij blijkt ook een fanatiek hardloper, een gewoonte die hij heeft overgehouden van zijn tijd bij Defensie. Al vijfendertig jaar lang is dit een van zijn grootste hobby's. Gemiddeld drie keer per week rent hij een rondje door het Spanderswoud. "Fit blijven is belangrijk. Ik had het geluk dat ik als militair kon sporten in de baas zijn tijd." Zijdel is nu aan het trainen met zijn kleindochter van zeven. Ze doen met nog een aantal gezinsleden mee aan de Family Run tijdens de City Run van Hilversum.
Lintje
Regelen en organiseren is en blijft zijn voornaamste hobby. Hij heeft er inmiddels meer dan 30 jaar vrijwilligerswerk op zitten. Ruim 22 bij het wijkcentrum in de Hilversumse Meent en nu zo'n negen jaar bij De Palmpit. Hij hield er zelfs een lintje aan over. Die dag, 7 december 2013, staat nog in zijn geheugen gegrift. Hij was gevraagd om vanuit De Palmpit een evenement voor de nationale vrijwilligersdag te organiseren. Achteraf bleek dat hij zijn eigen feestje had georganiseerd.
'Ik bleek mijn eigen feestje te hebben georganiseerd'
De ochtend verliep nog zoals hij zelf gepland had. Maar tijdens de speech van toenmalig wethouder Gerard Boekhoff over hoe vrijwilligers de economie draaiende hielden, krabde hij zich even achter zijn oren. "Hij vertelde dat als alle wethouders de volgende werkdag thuis zouden blijven dat nog geen ramp zou zijn, maar als alle vrijwilligers dat zouden doen de hele economie zou instorten. En terloops noemde Boekhoff zijn naam... Maar het kwartje viel pas echt toen de burgemeester binnenkwam, met in zijn kielzog Zijdels familie. "Ik zag ze binnenkomen, de hele stoet. Toen dacht ik 'oh oh, nu ben ik aan de beurt." Net als toen schieten nu ook de tranen in zijn ogen. Achter de regelaar Zijdel komt een betrokken en emotioneel man tevoorschijn.
Niet stilzitten
Zijn grootste drijfveer is de voldoening die hij er zelf van krijgt. Niet dat lintje, dat vond hij wel leuk, maar volgens Zijdel zijn er talloze mensen die het meer verdienen dan hij. "Die worden alleen niet voorgedragen", is zijn verklaring. "Ik wil me nuttig maken in de maatschappij en ik krijg er zo veel voor terug. Al die blije mensen. Dat geeft me voldoening. En ik wil graag bezigblijven. Stilzitten is niets voor mij."
Het enige moment dat hij stilzit is aan tafel of achter zijn computer als hij 'aan het werk' is voor De Palmpit. Hij vindt het heel gewoon om iets te doen voor de maatschappij. "Als ik nu zou moeten stoppen bij De Palmpit dan zou ik daar wel heel ongelukkig van worden." Maar hij is er de man niet naar om te gaan zitten afwachten. "Ik ben echt zo weer aan de slag als ik op de site van de vrijwilligerscentrale van Versa kijk. Bij het azc, de Voedselbank of ergens anders", concludeert hij monter. "Het gaat om bezieling", voegt de onvermoeibare Zijdel eraan toe. Die bezieling lijkt wel een beetje in de familie te zitten. Zijn vader ontving ook al een Koninklijke onderscheiding en ook een van zijn zussen viel die eert te beurt. "Je moet wel een beetje gek zijn als je zo veel tijd aan vrijwilligerswerk besteedt."
Makkelijk
Hij vindt zelf dat hij het nog relatief makkelijk heeft. "Ik kan mijn ervaring die ik opgedaan heb bij Defensie inzetten. Maar zet mij niet op de dierenambulance. Ik heb een jaartje meegereden toen ik weg was bij het wijkcentrum, maar dat is niets voor mij. Mijn vrouw doet al jaren vrijwilligerswerk op de centrale van de dierenambulance en ik dacht: ik probeer het. Maar Ik heb nog nooit zo veel ellende meegemaakt. Als vrijwilliger moet je je dan professioneel opstellen, maar ik hield het niet droog. Ik heb zo veel respect voor mensen die op een dierenambulance of op een gewone ambulance zitten!" Hij stelt gekscherend dat de eis dat je affiniteit met dieren moet hebben beter niet gesteld kan worden. "Het was niet leuk." Aan dat avontuur heeft het echtpaar wel hun hond overgehouden.
Handboek
Zijdel heeft inmiddels het handboek opengeslagen. Het staat vol met regeltjes en taakomschrijvingen, maar ook praktische zaken staan erin omschreven. Hoe je de vaatwasser aanzet, hoe de rolgordijnen werken en wie je kunt bellen als er iets gerepareerd moet worden. Wat er allemaal geregeld moet worden rondom de sinterklaasviering en hoe het werkt met de bingokaarten.
Controlfreak
Er ontbreekt geen detail bij wat er beschreven is en dat is tekenend voor de wijze waarop Zijdel in het leven staat. Hij lacht wat. "Ik heb graag de touwtjes in handen, ben een redelijke controlfreak." Zijn werk bij Defensie - hij gaf jarenlang les gaf op de Palmkazerne in Bussum - heeft daar ongetwijfeld mee te maken.
Maar hij ziet ook wel dat het te kwetsbaar is als alles in het hoofd van één persoon zit. En nu alles zo'n beetje op papier staat maakt het het werk voor alle andere vrijwilligers ook wel makkelijker, zegt Zijdel. Maar hij kan het allemaal lastig loslaten. Ook de gaten in het bestuur - er zijn momenteel verschillende vacatures - vult hij veelal zelf op.
Zo houdt hij zich als voorzitter ook bezig met de pr en regelt hij de coördinatie van de activiteiten van de ruim 70 gastvrouwen die het wijkontmoetingscentrum telt. "Ik vind het leuk om me overal tegenaan te bemoeien: lijstjes, schema's en alles wat er nog allemaal gedaan moet worden." Hij wordt er 's nachts wel eens wakker van, maar niet te vaak of te lang.