'Hé, ben jij niet die man van
die stukjes in de krant?'
BUSSUM - De pennenvruchten van Bussumer Gérard Buhr (67) zijn nu precies tien jaar lang iedere week in deze krant verschenen. Meer dan 500 artikelen. Een resultaat om trots op te zijn. Hij wordt er ook vaak op aangesproken, wat hem inmiddels tot een Bekende Bussumer maakt.
Soms kun je er geen touw aan vastknopen, want Buhr houdt wel van een cryptische omschrijving. Maar wie zijn rubriek 'Gérariteiten' tot de laatste zin uitleest, houdt er vaak een glimlach aan over. Of een wijze les. Hij heeft diverse stokpaardjes zoals natuur, archeologisch onderzoek, de geschiedenis van Groot Gooi en taalfouten vindt hij prachtig. We kennen hem ook als een man die zich flink druk kan maken. Bijvoorbeeld over dat houtsnijwerk in de vorm van een grote fallus op het schoolplein van de Brandsmaschool. Woest kan hij daarom worden. Het kappen van een boom, het vinden van een oud muntje, een voorwerp dat honderden jaren oud blijkt te zijn, de kat van de buren, een oud autootje en zijn kleindochter Juliette. We lezen alles wat hem bezighoudt iedere week weer op pagina 2 van BussumsNieuws. Het laatste nieuws wil hij als trotse opa wel van de daken schreeuwen: "Ik word voor de tweede keer opa. Is het niet geweldig?"
Buhr heeft het niet zo op januari. Op koud, op nat. Geef hem maar het voorjaar. Dan fietst hij het liefst zonder een shirt aan door de Naardermeer richting Oranjesluizen aan het IJ of een flink eind de andere kant op, naar de Lage Vuursche. Hij is een vogelaar, hij houdt van vrij zijn. Van zon.
Boer, zo spreek je zijn naam uit, werd geboren in Frankrijk. Woonde vijf jaar in de Alpen waarna zijn vader een baan kreeg in Nederland. Hij was correspondent buitenland, sprak 7 talen. Moeder was huisvrouw en er waren nog 2 andere kinderen in het gezin. Frank, de onderwijzer van de Comeniusschool en Alexander die tegenwoordig bij de politie in Amsterdam zit. Zijn jeugd bracht hij door in Bussum. Eerst op de Graaf Florislaan, later op de Kuyperlaan in Naarden.
Hij woonde tijdelijk in Amsterdam, twee jaar in Laren en op het Franse eiland Corsica. Buhr zat bij de eindredactie van het blad Weekend, vertaalde Bouquetreeksboekjes voor het snelle geld. Spreekt vloeiend Frans, Duits en Engels. Hij kwam in contact met Bart Zijderveld, de man achter de Bussumse Krant die later BussumsNieuws werd. "Bart kende ik via via. Ik had al heel wat stukkjes voor de krant geschreven. Ik weet nog dat vijf jaar terug de titel van deze krant veranderde in BussumsNieuws en dat Bart zich terugtrok. Hij maakte zich zorgen of ik wel wekelijks een bijdrage kon leveren. Ik zei: dan moet jij maar eens opletten." En eerlijk is eerlijk, er gaat geen week voorbij of er worden keurig voor de deadline weer nieuwe verhaaltjes aangeleverd.
Huisruiming
Na zijn tijd bij Weekend heeft Buhr ruim 15 jaar in de huisruiming gezeten. Het hele land ging hij door om woningen leeg te halen en op te ruimen. Veel spullen mocht hij houden en zo begon het handelen. "Je komt de mooiste dingen tegen: spullen die anders worden weggegooid. Via Marktplaats heb ik veel kunnen verkopen, maar er komen ook handelaren bij mij in de garage snuffelen. Die verkopen de objecten dan op een brocantemarkt. Mensen komen mij ook nu nog dagelijks spullen brengen." Hij wijst op drie schilderijen met rijkelijk versierde lijsten die aan de zijkant staan. "Heb ik net gehad."
Zijn garage aan de Bussumse Boslaan staat werkelijk tjokvol, maar hij zegt alles te kunnen vinden. Vaak zit hij hier te knutselen. Het radiomeubel uit de jaren 60 speelt dan klassieke muziek, de lampen staan aan, zijn shaggie wordt aangestoken. En dan begint het gepriegel; alle elektrische apparaten worden tot de laatste schroef uit elkaar gehaald. "Een minirecyclestation." Hij heeft bakken voor koperdraad, printplaten, tin, aluminium, noem maar op. Hoewel hij nog graag boedel ophaalt en het enthousiasme daar is, gaat het fysiek momenteel allemaal wat moeilijker. Hij zit liever met dit weer wat te rommelen in zijn garage. Rustig aan. Een kopje kruidenthee erbij.
'Het doet mij goed dat mensen mij halt houden en complimenteren'
Vondsten
Behalve van zijn spullenverzameling kan hij ook erg genieten van de metaaldetector. Soms gaat hij zelf het veld in. Daar schrijft hij over, maar ook de vondsten van zijn vriend Mark komen wel eens langs. Zoals toen een fragment werd gevonden van een gouden Vikingring. Een hoogtepunt. Maar hij denkt ook terug aan de heteluchtmotor die iemand langs kwam brengen en zowaar een museumstuk bleek te zijn.
Maar het mooiste verhaal van de afgelopen tien jaar vindt Buhr toch wel dat van het oorlogsdagboekje dat zijn vriend Fred vond op een boekenverkoop in een kerk in Weesp. "Een ooggetuige had per minuut opgeschreven hoe Annick van Hardeveld werd doodgeschoten door Duitsers in de Tweede Wereldoorlog in Amsterdam. Ik heb de zaak uitgeplozen. Zij was de laatste koerierster van het verzet. Om een lang verhaal kort te maken: het boekje ligt nu in het Verzetsmuseum in Amsterdam."
Positieve reacties
Buhr krijgt veel positieve reacties op zijn column 'Gérariteiten'. Hij wordt aangesproken op straat. "Hé, ben jij die man van die stukjes", zeggen ze dan. "Je raakt bekend in Bussum. Het doet mij ook goed dat mensen mij halt houden en complimenteren. Ze komen ook vaak met suggesties voor een onderwerp, daar doe ik ook wel eens iets mee."
