Geef mij ook maar zo'n Porsche!
Nee, u ziet het goed ... een Porsche. Zoals op de foto staat afgebeeld. Maar dat is er toch helemaal geen? Laten we zien wie er gelijk heeft.
Het intens schattige autootje zag ik een paar weken terug op de Laarderweg rijden. Vlak voor me. Sloeg af de Singel in en ik er achterna. Ik had namelijk gezien dat er een flink stuk kabel onder sliertte en wilde mijn collega-klassiekerrijder behoeden voor een mogelijke ramp. De Brinklaan op en terug naar de Prinsenstraat. En daar weer rechts de Laarderweg op. De chauffeur van het witte Kevertje zag mijn gebaren en parkeerde voor garage Van Zanten. Tja, en toen was het één en al nostalgie. Het autootje is natuurlijk een Renault 4 (quatres chevaux) daterend uit de jaren 50. In de Alpen, naast mijn oom Rickey, reed ik mijn eerste clandestiene tochtje in zo'n knus bakkie. Ik was net 14 jaar. Het wagentje verscheen in 1948 en was van de hand van ontwerper Ferdinand Porsche (daar heb je hem!) die door de Fransen meteen na de oorlog geïnterneerd werd en, als 'wiedergutmachung' de opdracht kreeg een Volkswagen-achtig (ook van Porsche) volksautootje te maken. Was net iets comfortabeler en meer 'auto' dan het andere Franse succesnummer uit die dagen, namelijk de Deux Chevaux, de Lelijke Eend. Dat laatste karretje werd veel in Bussum gezien, mede door het enthousiasme dat Lex Bohlmeijer van de Citroën-garage aan de Laarderweg toonde voor alles wat van dat merk was. Lex is er niet zo lang geleden mee gestopt en dat mag rustig een gemis worden genoemd.