'Iedereen heeft wel iets toe te voegen aan de maatschappij'
GOOISE MEREN - De nieuwe gemeente zit vol inspirerende inwoners. Lokale helden en bruggenbouwers. Solisten die veel voor hun buurt en medemens betekenen, teamplayers die anderen motiveren, nieuwkomers met frisse plannen en mensen die al jaren actief in hun woonkern zijn. Wie zijn deze Gooise Meerders? De komende tijd stellen wij er graag een paar aan u voor. Deze week: de Bussumse Lisa Schonewille, onder meer initiatiefnemer van Soupurbe.
door Yvette Geerts
Ze is idealistisch, zou het liefst het basisinkomen direct ingevoerd zien, heeft een hekel aan verspilling en haar grote droom is het oprichten van een social enterprise. De 44-jarige Bussumse Lisa Schonewille studeerde aan het conservatorium, woonde anti-kraak in een oude school in Huizen, werd op haar vijfentwintigste moeder en voedde haar zoon de eerste jaren alleen op. Veel Bussumers kennen haar inmiddels van Soupurbe of van het BOO, het biologisch ondernemersontbijt dat ze één keer per maand op wisselende locaties organiseert.
"Oef, wel spannend zo'n interview", zegt ze een beetje onwennig. "Ik sta er eigenlijk niet zo bij stil wat ik allemaal doe." Dat ze het wat spannend vindt, is later niets meer van te merken. Openhartig en enthousiast vertelt ze over haar jeugd, haar grote droom: een social enterprise, maar ook dat ze streng moet zijn voor zichzelf.
Streng zijn voor jezelf? Ze lacht even en kijkt dan weer serieus. "Ik heb een jaar geleden mijn baan als begeleider bij Sherpa opgezegd en ben voor mijzelf begonnen. Ik realiseerde me toen dat ik een netwerk op moest bouwen en meer ervaring moest opdoen met het bouwen van websites." Want dat werd, na jaren in de zorg te hebben gewerkt, haar nieuwe roeping: websites maken voor sociale initiatieven en organisaties. Het 'probleem' is wel dat ze bij elk leuk en maatschappelijk idee de neiging heeft om ja te zeggen, vertelt ze zelf. Met als gevolg dat ze zeker de eerste paar maanden vooral met allerlei maatschappelijke projecten bezig was, maar dat was allemaal vrijwillig. Lisa: "Het liefst zou ik me niet door geld laten leiden, maar ik moet net als veel andere mensen ook werken om te leven. Toch blijft de verleiding om in allerlei leuke en inspirerende projecten te stappen." Ze besloot daarom wat strenger voor zichzelf te worden en een duidelijker scheiding aan te brengen tussen haar zakelijke activiteiten en de vrijwillige projecten waar ze haar schaarse vrije tijd in steekt. "Ik ben er nu veel alerter op dat ik mezelf niet overloop. Ik heb mezelf toegestaan om bij één project, dat is Soupurbe, helemaal los te gaan als vrijwilliger. Dat gun ik mezelf. Voor de andere werkzaamheden die ik doe heb ik echt moeten leren om een faire prijs te vragen."
Sociaal bevlogen
Ze haalt haar schouders op als je haar vraagt waar die sociale en maatschappelijke bevlogenheid vandaan komt. "Ik denk dat het altijd al in me heeft gezeten. Ik kijk altijd naar wat mensen zelf kunnen. Ook nu vind ik dat de mensen met wie ik samenwerk van hun eigen mogelijkheden uit moeten gaan en die benutten." Na haar opleiding tot docent muziek kwam ze al snel in de gehandicaptenzorg terecht. "Dat voelde gewoon meteen goed. Ik word er gewoon blij van. Het klinkt misschien raar, maar ik heb echt het gevoel dat zij iets voor mij deden en niet andersom. Ik vind het belangrijk om iets voor anderen te kunnen betekenen, maar ik ervaar juist dat ze iets voor mij betekenen. Het is toch bijzonder dat iemand jou toelaat. Ik vind ook niemand zielig: ik leer van hen en zij van mij. Geven is ook ontvangen." Toen ze vijf jaar geleden bij Sherpa ging werken en kennismaakte met het activiteitencentrum Jan Ligthart had ze eenzelfde ervaring.
Ze heeft bij ieder leuk en maatschappelijk idee de neiging ja te zeggen
Jan Ligthart Centrum
Het Jan Ligthart is een activiteitencentrum voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel. "Toen ik daar vijf jaar geleden binnenkwam werd ik meteen gevoed. Wat andere mensen misschien met een kerk hebben, heb ik met die plek en met de mensen die er werken." Ook de mensen die er hun dagbesteding hebben geven Lisa dat speciale gevoel. "Zij staan zo positief in het leven, ze gaan niet thuis zitten verpieteren. Ze willen iets van hun leven maken en komen dan naar een activiteitencentrum zoals het Jan Ligthart." De positiviteit die van die plek uit gaat, was de reden voor Lisa om daar ook de Soupurbe-avonden te houden. Lisa wordt steeds enthousiaster als ze verder vertelt. "Het idee van Soupurbe is voortgekomen uit Taste Before You Waste, een Amsterdams initiatief om voedselverspilling onder de aandacht te brengen." Inmiddels is Soupurbe uitgegroeid tot een avondvullend programma met verschillende activiteiten. Van samen koken en eten tot zang- en dansworkshops, lezingen en thema-avonden, waaronder een avond met en voor vluchtelingen. "Soupurbe is wel mijn kindje en dat bescherm ik. Ik heb nog veel plannen, maar ben daarbij continu aan het aftasten waar ik me goed bij voel. Waar ik echt niet tegen kan is als er misbruik wordt gemaakt van mensen of situaties, of wanneer er geen gelijkwaardigheid is tussen mensen." Een van de plannen die Soupurbe rechtstreeks raken is de grootschalige renovatie van het Jan Ligthart Centrum. "Er is nu bijvoorbeeld een enorm hoge energierekening en het liefst zouden we meteen duurzaam renoveren." Er ligt zelfs al een plan. Lisa is er al een flinke lobby voor gestart richting de gemeente en andere partijen. "Ik zou heel graag zien dat het een duurzaam gebouw wordt. Met verschillende maatschappelijke activiteiten zoals een buurttuin, het Repair Café en als uitgiftepunt van de Groenteclub. Dat is op zich niet zo bijzonder," laat Lisa weten, "maar dat het in combinatie met een zorginstelling gebeurt is wel uniek."
Kansen
Lisa ziet altijd overal kansen. Grootste doorn in haar oog is dan ook dat mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt eigenlijk niet 'meedoen' in de maatschappij. "Zo veel talenten blijven onbenut en ik vind echt dat iedereen iets heeft toe te voegen aan de maatschappij." Toen ze een jaar geleden als zelfstandige startte had ze zich voorgenomen om daar in ieder geval iets mee te doen. Zo werken er nu in haar bedrijf twee mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Eén van hen, Jordi van Meewezen, werkt al een jaar voor haar. Jordi heeft een Wajong-uitkering en woont in Villa Oki. Dat is een begeleidwonenproject voor jongeren in Bussum. Volgens Lisa is hij superhandig met computers.
Grote droom
Haar tweede 'medewerker' zit in een re-integratietraject en Lisa begeleidt hem bij zijn omscholing. Dit is een stap in de richting van haar grote droom: de eerdergenoemde social enterprise in de vorm van een online (reclame)bureau waarin ook mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werken. "Dat is zo gaaf om te doen. Er blijven nu echt mooie sociaal-maatschappelijke projecten liggen omdat er geen geld is. Door een dergelijk reclamebureau op te zetten kunnen we die wel doen," besluit ze.