Nog even doorbijten
Een paar keer had ik deze krasse knar al ontmoet. Of liever ... zien wandelen. Maar vorige week werd hij mij in de schoot geworpen. Figuurlijk, natuurlijk.
Op mijn mooi-weer fietstochtje naar de Oranjesluizen, nabij de Schellingwoubrug, kom ik altijd in Muiden, waar ik de oude Diemerzeedijk pak, achter de Maxis. In Muiden zelf zag ik de oude baas al lopen. Er waren net een paar toeristen uit een auto gestapt en ik wees naar het mannetje en merkte op: "Dat is pas een stapper". Een beetje stom gegrijns en een niet-begrijpende blik. Dus ik verder en ik belandde op de gewenste plek. Zo'n anderhalf uurtje later was ik op de terugweg en net toen ik de Hilversumse Meent, aan het eind van het Kreugerlaantje, weer op reed zag ik de oude baas stappen. Ik kon hem nu niet laten schieten en stopte naast hem. Een kort gesprekje leverde opmerkelijke informatie. Ik had te maken met Jan Zwijnen, afkomstig uit Huizen. Let op! Twee-en-negentig jaar jong. En hij had er net 36 kilometer wandelen op zitten. Hij was op weg naar Naarden waar hij de bus naar huis ging nemen. Wat bleek? Jan Zwijnen was aan het trainen voor de Nijmeegse Vierdaagse. Hij bleek bij het oudste trio te behoren dat ging meedoen. Voor Jan gesneden koek, want hij had al meer dan 30 keer meegedaan. Een echte veteraan dus. Een eind verderop, langs de Karnemelksloot, met toevallig ons aller wilg die gedijt als nooit tevoren op de achtegrond, stond Jan Zwijnen mij toe een foto te maken. Maar binnenkort zullen we hem, Deo volente, zeker op de buis terugzien. Ik was en ben zeer vereerd met deze kennismaking.