'Mensen, let een beetje op elkaar'
Naarden gaat een bekend gezicht missen: wijkagent Mark Overliese stapt over naar de politie in Huizen. Hij wordt er operationeel expert/groepschef van de wijkagenten. De afgelopen tien jaar was hij dag en nacht in Naarden te vinden en coördineerde hij alle grote happenings. Carnaval, de sintintocht, het bezoek van landelijke politici aan de Matthäus Passion: altijd vooraan, altijd in gesprek. "Ik lijk soms meer een zorgverlener dan een stoere agent", zegt hij grinnikend over zichzelf. Wie Overliese gedag wil zeggen, kan dat zaterdag doen op de veiligheidsdag in de Vesting. Dan is zijn laatste werkdag.
Overliese (49) was in 2011 de eerste agent in de Gooi en Vechtstreek die ging twitteren. @wijkagentmark zit inmiddels op zo'n 3.000 tweets en 1.300 volgers. Zijn tweets gaan over wat hij als wijkagent tegenkomt, vaak met actiefoto of selfie "want mijn volgers verdienen wat spannends". Zo nu en dan gaan zijn tweets landelijk, zoals het nieuwtje dat een vrouw in een auto in de file op de A1 bevallen was van een zoontje. Of de foto van een enorme stapel lege blikjes die hij vorige maand in een woonkamer aantrof. "Dit is iemand zijn woonkamer. Slechts één kant daarvan."
Waarom tweette je die foto van de stapel blikjes?
"Ik wil de mensen laten zien wat wij bij de politie doen. Soms draagt zo'n tweet bij aan de maatschappelijke discussie: mensen reageren en er ontstaan gesprekken. Mijn boodschap hier was: mensen, let een beetje op elkaar. Voor hetzelfde geld ligt zo iemand maanden dood achter de deur zonder dat hij of zij gemist wordt."
Hoe zou je de gemiddelde Naarder omschrijven, met tien jaar praktijkervaring op zak?
"Ik ben wel een beetje gaan houden van de Naardense bevolking. Het zijn intelligente, kritische mensen die goed in de maatschappij staan. Levensgenieters die zich bewust zijn van wat er speelt in hun wijk. Maar dat kritische kan ze soms ook in de weg zitten: Naarders willen graag in discussie. Probeer als verkeersregelaar maar eens een Vestingbewoner tegen te houden die de stad in wil terwijl die is afgesloten vanwege de sintintocht. Het lijkt dan wel of mensen het woordje 'nee' niet kennen. Je moet bij Naarders heel duidelijk je grenzen aangeven: nee is nee. Punt."
Als je een top drie van Naardense criminaliteit maakt, wat kom je dan het meeste tegen?
"Ik doe een top vier. Hardnekkige burenruzies, auto- en woninginbraken, jeugdoverlast en oudere Naarders die slachtoffer worden van allerlei gribusdingen zoals babbeltrucs en zakkenrollerij. Ik vind het moeilijk om te zeggen dat dit typisch Naardense fenomenen zijn, maar we hebben hier wel een grote groep middelbare scholieren en ouderen wonen."
Zouden al die burenruzies iets te maken hebben met het feit dat de Naarder goed gebekt is?
"Geen idee. De eerste burenruzie waar ik mee te maken kreeg, liep al 23 jaar. De ruzie stopte pas toen een van de betrokkenen overleed."
Merk je dat Naarden vergrijst?
"Ik kom het helaas al te vaak tegen dat er iets met ouderen gebeurt. Ouderen zijn een kwetsbare groep. Afgelopen week waren er weer twee incidenten met een jongen die zich uitgeeft voor krantenjongen. De jongen doet of hij komt helpen maar rooft ondertussen de hele woning leeg. En laatst hadden we een oude man die opgelicht werd door een 'huisvriend' die hem geld aftroggelde, zogenaamd voor zijn studie. De man wilde geen aangifte doen. Hij vond het té gezellig om de oplichter over de vloer te hebben."
Wat doet het wijkteam eraan?
"Veel. We verspreiden folders en geven voorlichting in het bejaardentehuis, waarbij de boodschap is: wees kritisch als je de deur opendoet. Geef niet zomaar je pincode als daar om gevraagd wordt. Oude mensen zijn vaak alleen en eenzaam. Doordat wij ze waarschuwen, wordt hun wereldje nog kleiner. Ik kan echt woedend worden op die oplichters. We moeten er juist met z'n allen voor zorgen dat deze mensen een onbezorgd leventje kunnen leiden."
Wat ga je doen in Huizen?
"Ik word operationeel expert/groepschef van de wijkagenten van Huizen, Blaricum en Laren. Minder de straat op en meer aansturen. Ik heb er heel veel zin. Het is goed om na tien jaar een nieuwe uitdaging aan te gaan."
Wat is je het meest bijgebleven als je terugkijkt op een decennium in Naarden?
"De schrijnende zorgzaken. Mensen die tussen wal en schip raken, die niet onder één hulpverlener vallen omdat ze bijvoorbeeld psychotisch én verslaafd zijn. Ik geef om mensen, dus ik kan er niet bij dat mensen buiten het hulpcircuit belanden. We leven toch in een land waar voor iedere kwaal een pilletje is? Een aantal jaar geleden hadden we een jongen die een groot probleem voor de buurt vormde. Hij zwierf rond, sliep onder afdakjes, poepte in tuinen en belde aan voor eten of een warme douche. Hij weigerde om opgenomen te worden. Uiteindelijk hebben we het opgelost door zijn droom waar te maken: hij is nu heel gelukkig in het buitenland. Hij raakte me. Het was in wezen een hele aardige gozer, maar hij had geen menswaardig bestaan door zijn handicap."
Hij raakte je.
"Ik ben een heel pragmatische politieman en heb geleerd om de pijn bij een ander te laten. Maar soms raakt het je toch. Het is niet te voorspellen wanneer dat gebeurt. Ik heb mijn ziel en zaligheid in die zorggevallen gestopt."
Nog een afscheidswoord voor de lezers?
"Besef wat je hebt: je woont in een hele mooie gemeente waar alles voor handen is. We blijven met zijn allen vaak zeuren over de dingen die er niet toe doen: een kras op de kliko, overlast van de vijverpomp van de buurman... Los het liever samen op. Relativeer het en waardeer wat je hebt."
