'Soms is het aanpoten, maar we zijn blij dat Wesley nu een thuis heeft'

BUSSUM - Helen en Andries van Heiningen hebben twee kinderen van 11 en 9 jaar en bieden een thuis aan pleegzoon Wesley* van 7. “Een groot gezin is altijd onze wens geweest”, vertelt Helen. “Na de komst van onze twee kinderen kwam voor ons het moment om de mogelijkheden voor pleegzorg te onderzoeken.” Spijt van deze keuze heeft ze nooit gehad. “Soms is het aanpoten, maar het voelt goed dat we Wesley een veilige plek kunnen bieden.”

Het stel uit Weesp is niet over één nacht ijs gegaan bij hun beslissing om in hun gezin een pleegkind op te nemen. “Al voordat we zelf kinderen kregen, hebben Andries en ik het vaak over adoptie of pleegzorg gehad”, zegt Helen. “Na de komst van onze twee jongens hadden wij nog niet het gevoel dat ons gezin compleet was en hebben we ons ingeschreven bij pleegzorginstelling Youké. Wesley was twee toen hij ruim vier jaar geleden bij ons kwam.”

Beste aanpak

Haar pleegzoon is in de woorden van Helen ‘lief, warm en een echte grappenmaker’. Toch blijft het in elke fase van zijn ontwikkeling ook schipperen, waarschuwt ze tegelijkertijd. “Je herkent eerder de gevoelens in je eigen kinderen. Bij een pleegkind is dat echt moeilijker in te schatten. In de opvoeding is het daarom steeds weer zoeken naar de beste aanpak.” Als voorbeeld noemt ze haar reactie op leugentjes van de kinderen. “Bij de oudste twee verbind ik daar consequenties aan en dat werkt. Bij Wesley is het verstandiger om hem te vertellen hoe het in elkaar zit. Het zijn dit soort kleine dingetjes die je als pleegouder zelf uitvindt.”

Soms is dat confronterend, is eerlijk haar vervolg. “Je leert jezelf behoorlijk kennen. Mensen moeten niet denken dat alles maakbaar is. Een uithuisplaatsing en de tijd daarvoor, waarin ze al veel hebben meegemaakt, zijn altijd beschadigend voor een kind en dat trauma is niet een-twee-drie weg.”

Vertrouwen

Ook moeten aspirant-pleegouders zich realiseren dat ze er een familie bij krijgen, stelt Helen, in het dagelijks leven werkzaam als speltherapeute in de zorg voor kinderen met een beperking. Pleegzoon Wesley heeft een keer in de zes weken contact met zijn moeder en ziet vier keer per jaar zijn broers. Het heeft een paar jaar geduurd voordat zijn moeder haar zoon echt aan het pleeggezin durfde toe te vertrouwen, maar inmiddels is de band goed. Helen: “Ik vind het een eer dat zij ons nu voor Wesley wil laten zorgen.”

Respectvol

Altijd respectvol spreken over de biologische ouders is voor een pleegouder een vereiste, meent Helen, want een kind zal altijd loyaal aan hen blijven. Daarnaast weet ze uit ervaring dat het heel belangrijk is om als stel allebei achter deze keuze te staan en de situatie moet ook zo zijn dat pleegouders structuur kunnen bieden. “Dit voorjaar had ik, zodra ter sprake kwam dat de scholen zouden sluiten, het rooster en dagprogramma voor elke dag al klaarstaan. ‘s Ochtends gaf ik onderwijs, ‘s middags speelden de kinderen voetbal met papa. Net als voor andere gezinnen met jonge kinderen was het een pittige tijd, maar door de taken goed te verdelen konden we een negatieve spiraal voor zijn.”

Luisterend oor

Met hun vaste contactpersoon bij de pleegzorginstelling hebben zij soms telefonisch en vaker via WhatsApp contact. Als ze ergens tegenaan lopen is er altijd een luisterend oor, verzekert Helen. “Onze kinderen zijn supertrots op hun broertje, maar nu mijn oudste in de puberteit komt, merk ik dat onze keuze vragen bij hem oproept. Het is heel fijn dat onze contactpersoon die behoefte begrijpt en daar met hem over wil praten.”

Onlinebijeenkomst pleegzorg

Meer weten over pleegzorg? Op donderdagavond 12 november is er van 20.00-21.00 uur een online-informatiebijeenkomst over pleegzorg. Tijdens deze avond vertellen een pleegouder, een pleegkind en de pleegzorgaanbieders over hun ervaringen en is er ruimte om vragen te stellen. Aanmelden via www.pleegoudergv.nl.

*Wesley is niet zijn echte naam.